Posada profesora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie związała Wyczółkowskiego z Krakowem, gdzie spędził 34 lata swojego życia. Zabytkowa architektura grodu Kraka stała się niewyczerpanym tematem studiów i eksperymentów malarskich artysty, z których część powstała w technice akwareli. Technika ta umożliwiała malarzowi oddanie subtelnych przejść barwnych, w których wzorem impresjonistów, starał się uwiecznić nastrojowość wynikającą ze zmienności pór dnia i roku. Trafną charakterystykę tych prac ujął Tadeusz Dobrowolski pisząc: "Wyczółkowski, poświęcił te studia zabytkom historycznym, w których swoiste życie, charakter stylowy, pochyłe ze starości mury, malownicze dachy i bogate sylwety stawały się przedmiotem szczególnej troski artysty w dążeniu do realistycznej prawdy i lirycznego nastroju" (cyt. za E. Sekuła-Tauer, Od pomysłu do dzieła. Leon Wyczółkowski, Bydgoszcz 2015, s. 83). Kluczowym monumentem i punktem odniesienia dla panoram miasta okazał się Zamek Królewski na Wawelu, zarówno jako dominanta w krajobrazie, jak i punkt widokowy, z którego rozciągały się widoki odmalowane ręką artysty.