Malarz, poeta, krytyk artystyczny, członek założyciel ugrupowania Ekspresjonistów Polskich, późniejszych Formistów, należał do poetyckiej grupy Klubu Futurystów "Gałka Muszkatułowa", a także do ugrupowania "Praesens". Kształcił się w krakowskiej ASP (1902-1907) u J. Mehoffera, J. Unierzyskiego i L. Wyczółkowskiego. Trzykrotnie przebywał w Paryżu (1907-1909, 1910-1912, 1922-1930). W 1930 wrócił do kraju i zamieszkał w Warszawie. Twórczość Czyżewskiego z okresu przed I wojną światową nawiązuje do postimpresjonizmu i malarstwa Cézanne`a. W latach po 1915 artysta tworzy obrazy wielopłaszczyznowe z drewna i dykty. Prace z okresu formistycznego (1917-1922) są inspirowane francuskim kubizmem i sztuką ludową. Kontakt z pejzażem Francji, Włoch i Hiszpanii, gdzie artysta podróżował w latach międzywojennych, niewątpliwie przyczynił się do rozwinięcia zainteresowań światłem i kolorem. Ciemna formistyczna tonacja ustąpiła miejsca barwom żywym i kontrastowym.

26
Tytus CZYŻEWSKI (1880-1945)

Widok na klasztor Norbertanek w Krakowie, 1936

olej, płótno naklejone na tekturę, 33,5 x 41 cm
sygn. l.d.: Tytus. Czyżewski 36.
Na odwrocie nalepka DA Desa Unicum, aukcja 154, 28. 02. 2008.

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Malarz, poeta, krytyk artystyczny, członek założyciel ugrupowania Ekspresjonistów Polskich, późniejszych Formistów, należał do poetyckiej grupy Klubu Futurystów "Gałka Muszkatułowa", a także do ugrupowania "Praesens". Kształcił się w krakowskiej ASP (1902-1907) u J. Mehoffera, J. Unierzyskiego i L. Wyczółkowskiego. Trzykrotnie przebywał w Paryżu (1907-1909, 1910-1912, 1922-1930). W 1930 wrócił do kraju i zamieszkał w Warszawie. Twórczość Czyżewskiego z okresu przed I wojną światową nawiązuje do postimpresjonizmu i malarstwa Cézanne`a. W latach po 1915 artysta tworzy obrazy wielopłaszczyznowe z drewna i dykty. Prace z okresu formistycznego (1917-1922) są inspirowane francuskim kubizmem i sztuką ludową. Kontakt z pejzażem Francji, Włoch i Hiszpanii, gdzie artysta podróżował w latach międzywojennych, niewątpliwie przyczynił się do rozwinięcia zainteresowań światłem i kolorem. Ciemna formistyczna tonacja ustąpiła miejsca barwom żywym i kontrastowym.