Abraham Neuman - malarz i grafik. Od roku 1891 przebywał w Warszawie, gdzie utrzymywał się z malowania portretów według fotografii i równocześnie uczył się w Szkole Rysunkowej u Wojciecha Gersona. W latach 1897-1902 kontynuował studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Jacka Malczewskiego, Leona Wyczółkowskiego i Jana Stanisławskiego. W roku 1900 przebywał w Paryżu, gdzie uczęszczał na zajęcia do pracowni J. P. Lorrainsa w Académie Julian. Zwiedził wówczas Holandię, Belgię, Anglię i Niemcy. Po powrocie do kraju mieszkał w Zakopanem i Nowym Targu, skąd na czas trwania I wojny wyjechał do Wiednia, a w 1918 na trzy lata do Stanów Zjednoczonych. Później wyjeżdżał jeszcze wielokrotnie do Francji, Niemiec i Austrii. W latach 1904 i 1925-27 był w Palestynie, gdzie wykładał w jerozolimskiej Szkole Sztuk Pięknych i Przemysłu Artystycznego "Bezalel". W czasie II wojny od roku 1941 przebywał w getcie krakowskim, gdzie zginął w roku 1942, rozstrzelany podczas jego likwidacji. Należał do Zrzeszenia Żydowskich Artystów Malarzy i Rzeźbiarzy w Krakowie, był członkiem ZPAP (od 1936). Malował martwe natury, wnętrza, sceny rodzajowe, motywy architektoniczne oraz - rzadziej - portrety, lecz szczególnie pasjonował go pejzaż. Uważany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli tzw. "szkoły pejzażowej" Stanisławskiego.
W delikatnej, lekko zamglonej kolorystyce, malarz przedstawił widok z Kazimierza. Ciekawie położone światło, tonacja barwna, postać ożywiająca pierwszy plan stanowią o walorach artystycznych obrazu.