Malarz i grafik niemiecki, znany pejzażysta; dzieciństwo i młodość spędził w Karwinie, Szczecinie i Grazu, gdzie ukończył szkołę średnią. Od 1894, idąc za radą, ojca studiował chemię w Berlinie, a od 1895 kształcił się w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych, w klasie pejzażu Paula Vorganga. Ze względu na służbę wojskową (1897) musiał jednak przerwać naukę, by w 1899 podjąć ją ponownie, tym razem pod kierunkiem znakomitego pejzażysty Eugena Brachta. Razem z profesorem i kolegami odbywał podróże artystyczne, m.in. do Drezna, gdzie później uzupełniał jeszcze swoje studia malarskie. W roku 1901 debiutował na Wielkiej Wystawie Sztuki w Berlinie, gdzie jego prace spotkały się z uznaniem krytyki i widzów, a obraz Dolina Odry został zakupiony do zbiorów Berlińskiej Galerii Narodowej. Odtąd wiele wystawiał, ciesząc się sławą świetnego pejzażysty. Wielokrotnie wyjeżdżał na plenery na Mazury, Wolin czy też w okolice Karnic i Nowego Warpna na Pomorzu. Obrazy artysty znajdują się w zbiorach muzeów niemieckich, a w Polsce w Muzeum Narodowym w Szczecinie. W 2005 w szczecińskim Zamku Książąt pomorskich odbyła się wystawa prac Hartiga; towarzyszył jej obszerny katalog.