Płaskorzeźba na desce zbliżonej do prostokąta o zaokrąglonym prawym, górnym narożu. Przedstawia dwie postacie poruszające się w nieokreślonej górskiej przestrzeni, osnutej jakby mgłą.
Tematyka płaskorzeźby jest nawiązaniem do tzw. „widma Brockenu”, zjawiska optycznego obserwowanego w górach, a po raz pierwszy zauważonego na szczycie Brocken w górach Harz, polegającego na spostrzeżeniu własnego, powiększonego cienia na chmurach poniżej wzniesienia. Antoni Grabowski - artysta związany z zakopiańską Szkołą Kenara.
drewno; 31 x 58 cm.
Polska, 2 poł. XX w.
Płaskorzeźba na desce zbliżonej do prostokąta o zaokrąglonym prawym, górnym narożu. Przedstawia dwie postacie poruszające się w nieokreślonej górskiej przestrzeni, osnutej jakby mgłą.
Tematyka płaskorzeźby jest nawiązaniem do tzw. „widma Brockenu”, zjawiska optycznego obserwowanego w górach, a po raz pierwszy zauważonego na szczycie Brocken w górach Harz, polegającego na spostrzeżeniu własnego, powiększonego cienia na chmurach poniżej wzniesienia. Antoni Grabowski - artysta związany z zakopiańską Szkołą Kenara.