Rzeźba wielokrotnie wystawiana, m.in. na wystawie "60-lecie Akademii Sztuk Pięknych", która odbyła się w Muzeum Narodowym w Gdańsku.
Członek Association International des Arts Plastiques (AIAP), współzałożyciel Związku Artystów Rzeźbiarzy (ZAR) oraz Towarzystwa Przyjaciół Sopotu ("Dworek Sierakowskich"). Tworzył głównie w drewnie, choć kamień i metal nie był środowiskiem całkowicie mu obcym. Adam Smolana był artystą ze wszech miar inspirującym się sztuką i kulturą antyku, o czym świadczą choćby tytuły jego rzeźb: "Piękna Helena" (1964), "Ikar", "Aegina" (1962). W dominującej części dzieła jego posiadają wiele elementów symbolizmu ("Westalka", "Sebastian z Birkenau"). Znacznie rzadziej powstawały rzeźby o zdecydowanie naturalistycznym charakterze, jak "Pięknotyła" (1969) "Izabell" (1980). Był projektantem, wykonawcą pomników oraz rzeźb plenerowych: Wykonał między innymi: pomnik Obrońców Chojnic (1959), "Ryby" - słynny pomnik na Bulwarze Nadmorskim w Gdyni (1968); "Panny Nałęczowskie" w uzdrowisku Nałęczów; pomnik Poległych Sopocian 1939-45 (1983). Od 1946 roku kierował pracami rekonstrukcji rzeźb i płaskorzeźb podczas odbudowy miasta Gdańska (zajmował się renowacją kamieniarki Złotej Bramy oraz słynnych przedproży kamienic przy ul. Mariackiej).
Swe figury Smolana rzeźbił zazwyczaj w jednym pniu. Z bryły drzewa wydobywał zaledwie ich zarys, tworząc dzieła, o których używając określeń języka krytyki artystycznej powiedzieć można, że charakteryzują się "oszczędnością detalu oraz dążnością do syntezy". Posługując się tymi środkami wyrazu artysta tworzył figury o lekko zarysowanym konturze, efemeryczne, niejako unoszące się nad bryłą materii. W prezentowanej pracy kształt figury został określony piękną w swej subtelności linią. Ledwie zarysowana fizjonomia sugeruje dziewczęcy typ urody, o prostym zgrabnym nosku, niedużym wykroju ust, subtelnie wyprofilowanych ramionach.
Drewno, wys. całkowita 100 cm
Na podstawie: Prof. Adam Smolana | "Westalka"
Rzeźba wielokrotnie wystawiana, m.in. na wystawie "60-lecie Akademii Sztuk Pięknych", która odbyła się w Muzeum Narodowym w Gdańsku.
Członek Association International des Arts Plastiques (AIAP), współzałożyciel Związku Artystów Rzeźbiarzy (ZAR) oraz Towarzystwa Przyjaciół Sopotu ("Dworek Sierakowskich"). Tworzył głównie w drewnie, choć kamień i metal nie był środowiskiem całkowicie mu obcym. Adam Smolana był artystą ze wszech miar inspirującym się sztuką i kulturą antyku, o czym świadczą choćby tytuły jego rzeźb: "Piękna Helena" (1964), "Ikar", "Aegina" (1962). W dominującej części dzieła jego posiadają wiele elementów symbolizmu ("Westalka", "Sebastian z Birkenau"). Znacznie rzadziej powstawały rzeźby o zdecydowanie naturalistycznym charakterze, jak "Pięknotyła" (1969) "Izabell" (1980). Był projektantem, wykonawcą pomników oraz rzeźb plenerowych: Wykonał między innymi: pomnik Obrońców Chojnic (1959), "Ryby" - słynny pomnik na Bulwarze Nadmorskim w Gdyni (1968); "Panny Nałęczowskie" w uzdrowisku Nałęczów; pomnik Poległych Sopocian 1939-45 (1983). Od 1946 roku kierował pracami rekonstrukcji rzeźb i płaskorzeźb podczas odbudowy miasta Gdańska (zajmował się renowacją kamieniarki Złotej Bramy oraz słynnych przedproży kamienic przy ul. Mariackiej).
Swe figury Smolana rzeźbił zazwyczaj w jednym pniu. Z bryły drzewa wydobywał zaledwie ich zarys, tworząc dzieła, o których używając określeń języka krytyki artystycznej powiedzieć można, że charakteryzują się "oszczędnością detalu oraz dążnością do syntezy". Posługując się tymi środkami wyrazu artysta tworzył figury o lekko zarysowanym konturze, efemeryczne, niejako unoszące się nad bryłą materii. W prezentowanej pracy kształt figury został określony piękną w swej subtelności linią. Ledwie zarysowana fizjonomia sugeruje dziewczęcy typ urody, o prostym zgrabnym nosku, niedużym wykroju ust, subtelnie wyprofilowanych ramionach.