Alfred Wierusz-Kowalski, mimo że stale mieszkał w Monachium, malował przede wszystkim obrazy osadzone w rodzimych, polskich realiach, przedstawiające sceny rodzajowe i drobne epizody z codziennego życia mieszkańców wsi i małych miasteczek. Artysta często powracał do ulubionych tematów, malując różne ujęcia podobnych scen i motywów. Tak jest też w przypadku prezentowanego obrazu, przedstawiającego jadącą wozem „wesołą parę“ – roześmianego chłopaka przytulającego dziewczynę. W twórczości artysty motyw ten pojawiał się już od lat 80. XIX w. (Poczta powracająca, 1883) i powtarzał się kilkakrotnie w latach następnych. Podobne obrazy określane były różnymi tytułami, m.in. Wesoła para, Pocztarek, Wesoła jazda. Różna też bywa ich sceneria – z jesiennym, letnim czy zimowym krajobrazem. Nasz obraz – malowany swobodnie, szeroko i dynamicznie – łączy się z pracami powstałymi już po roku 1900, w późniejszym okresie twórczości artysty.
Podobna kompozycja znana jest, m.in. z reprodukcji zamieszczonej w „Biesiadzie Literackiej“ z dnia 2 marca 1912 (nr 9, s. 171) p.t. Wesoła para.