Cieszący się największą, obok J. Brandta, popularnością członek polskiej "kolonii artystycznej" w Monachium. Po studiach w warszawskiej Klasie Rysunkowej (1868-71) pod kierunkiem R. Hadziewicza, A. Kamińskiego i W. Gersona doskonalił swe warsztatowe umiejętności w akademii drezdeńskiej (1871-1872). W 1872 r. osiadł w Monachium, gdzie kontynuował naukę w pracowniach A. Wagnera i J. Brandta. W 1890 r., w dowód uznania dla artystycznych dokonań, Wierusz-Kowalski został mianowany honorowym profesorem monachijskiej ASP. Dla dojrzałej twórczości artysty z lat 80. i 90. znamienna stała się tematyka obejmująca sceny myśliwskie, rodzajowe epizody kresowo-stepowe, motywy czerkieskie i arabskie, oraz powracające w jego malarstwie wielokrotnie motywy sanny i kuligów. Prezentowane dzieło podejmuje temat weselnego orszaku w krakowskich strojach ludowych. temat, który został przez artystę opracowywany w kilku wersjach. Cechujące obraz warsztatowa perfekcja, znakomita aranżacja sceny, trafne uchwycenie nastroju pejzażu to wyróżniki znamienne dla malarstwa artysty. Obraz reprodukowany jest w książce S. Krzysztofowicz-Kozakowskiej "Historia malarstwa polskiego" (Kraków 2000, s. 212) i w "Encyklopedii powszechnej" (Kraków: Kluszczyński 2002); prezentowany był na wystawie "Józef Brandt uczniowie i przyjaciele" w Muzem im. J. Malczewskiego w Radomiu (1998-1999).
olej, płótno, 72,5 x 118,8
sygn. p. d.: A. Wierusz Kowalski; na rewersie naklejka z wystawy w Muzeum Okręgowym w Radomiu z roku 1999 kat. B - M poz. 205 s.154
Cieszący się największą, obok J. Brandta, popularnością członek polskiej "kolonii artystycznej" w Monachium. Po studiach w warszawskiej Klasie Rysunkowej (1868-71) pod kierunkiem R. Hadziewicza, A. Kamińskiego i W. Gersona doskonalił swe warsztatowe umiejętności w akademii drezdeńskiej (1871-1872). W 1872 r. osiadł w Monachium, gdzie kontynuował naukę w pracowniach A. Wagnera i J. Brandta. W 1890 r., w dowód uznania dla artystycznych dokonań, Wierusz-Kowalski został mianowany honorowym profesorem monachijskiej ASP. Dla dojrzałej twórczości artysty z lat 80. i 90. znamienna stała się tematyka obejmująca sceny myśliwskie, rodzajowe epizody kresowo-stepowe, motywy czerkieskie i arabskie, oraz powracające w jego malarstwie wielokrotnie motywy sanny i kuligów. Prezentowane dzieło podejmuje temat weselnego orszaku w krakowskich strojach ludowych. temat, który został przez artystę opracowywany w kilku wersjach. Cechujące obraz warsztatowa perfekcja, znakomita aranżacja sceny, trafne uchwycenie nastroju pejzażu to wyróżniki znamienne dla malarstwa artysty. Obraz reprodukowany jest w książce S. Krzysztofowicz-Kozakowskiej "Historia malarstwa polskiego" (Kraków 2000, s. 212) i w "Encyklopedii powszechnej" (Kraków: Kluszczyński 2002); prezentowany był na wystawie "Józef Brandt uczniowie i przyjaciele" w Muzem im. J. Malczewskiego w Radomiu (1998-1999).