Za opinią Grażyny Bastek
Marco Liberi był synem i uczniem bardzo znanego i cenionego weneckiego malarza Pietra Liberi. Jeszcze do niedawna jego oevre nie było wyra¼nie wyodrębnione i często mylone z twórczością ojca. Marco Liberi przejął bowiem stylistykę, tematykę i charakter swych obrazów od ojca i zarazem nauczyciela. Marco Liberi bardzo często podejmował tematykę mitologiczną, nie były to jednak przedstawienia o rozbudowanej narracji, zazwyczaj ograniczały się do ukazania pojedynczych postaci lub niewielkiej grupy. Ulubioną mitologiczną bohaterką Marco Liberi była Wenus, często przedstawiana w towarzystwie Amora. W obrazach tych ukazane są zabawy i przekomarzania się pary mitologicznych bogów, wymowa tych obrazów jest często wyra¼nie erotyczna. W omawianym obrazie Amor rozchyla kotarę i zaskakuje leżącą Wenus. Trzyma w ręku strzały, będące tradycyjnie atrybutem Amora. Tymi strzałami rozdziela on pomiędzy bogami i lud¼mi miłość, często strzelając nimi na ślepo. To kapryśne rozdzielanie miłości, szczęśliwej lub nieszczęśliwej w zależności od rodzaju grota dotykało też samą Wenus. Popularna w dawnej sztuce była scena ukarania Amora przez Wenus, rozzłoszczoną jego kapryśnym i złośliwym rozdzielaniem uczuć. Tutaj Wenus schowała przed Amorem jego łuk, którego mały Amor szuka. Omawiany obraz kompozycyjnie przypomina kilka innych obrazów Marca Liberi o podobnej tematyce. Jest dosyć bliski charakterem przedstawieniu Wenus i Amora z Akademie der Bildenden Künste z Wiednia. Charakterystyczne dla tego typu kompozycji Liberiego jest umieszczanie postaci na pierwszym wyra¼nie wyodrębnionym planie. Tła w jego obrazach są bardzo uproszczone, raczej płaskie i traktowane zazwyczaj jedynie dekoracyjnie. Typy fizjonomiczne bogini i małych amorków malowane przez Liberiego nie są zbyt zróżnicowane, powtarzają się i pozostają dosyć typowe. Podobieństwo schematu kompozycyjnego, typów fizjonomicznych, a także charakteru przedstawionego tematu wskazywałoby, że autorem omawianego obrazu jest malarz z bliskiego kręgu Marca Liberi. Powiązanie przedstawienia z samym mistrzem budzi jednak wątpliwości ze względu na pewne uproszczenia w przedstawianiu fizjonomii i schematyzm kompozycji wobec pewnych i zdecydowanie bardziej bogatych malarsko przedstawień Liberiego.
Za opinią Grażyny Bastek
Marco Liberi był synem i uczniem bardzo znanego i cenionego weneckiego malarza Pietra Liberi. Jeszcze do niedawna jego oevre nie było wyra¼nie wyodrębnione i często mylone z twórczością ojca. Marco Liberi przejął bowiem stylistykę, tematykę i charakter swych obrazów od ojca i zarazem nauczyciela. Marco Liberi bardzo często podejmował tematykę mitologiczną, nie były to jednak przedstawienia o rozbudowanej narracji, zazwyczaj ograniczały się do ukazania pojedynczych postaci lub niewielkiej grupy. Ulubioną mitologiczną bohaterką Marco Liberi była Wenus, często przedstawiana w towarzystwie Amora. W obrazach tych ukazane są zabawy i przekomarzania się pary mitologicznych bogów, wymowa tych obrazów jest często wyra¼nie erotyczna. W omawianym obrazie Amor rozchyla kotarę i zaskakuje leżącą Wenus. Trzyma w ręku strzały, będące tradycyjnie atrybutem Amora. Tymi strzałami rozdziela on pomiędzy bogami i lud¼mi miłość, często strzelając nimi na ślepo. To kapryśne rozdzielanie miłości, szczęśliwej lub nieszczęśliwej w zależności od rodzaju grota dotykało też samą Wenus. Popularna w dawnej sztuce była scena ukarania Amora przez Wenus, rozzłoszczoną jego kapryśnym i złośliwym rozdzielaniem uczuć. Tutaj Wenus schowała przed Amorem jego łuk, którego mały Amor szuka. Omawiany obraz kompozycyjnie przypomina kilka innych obrazów Marca Liberi o podobnej tematyce. Jest dosyć bliski charakterem przedstawieniu Wenus i Amora z Akademie der Bildenden Künste z Wiednia. Charakterystyczne dla tego typu kompozycji Liberiego jest umieszczanie postaci na pierwszym wyra¼nie wyodrębnionym planie. Tła w jego obrazach są bardzo uproszczone, raczej płaskie i traktowane zazwyczaj jedynie dekoracyjnie. Typy fizjonomiczne bogini i małych amorków malowane przez Liberiego nie są zbyt zróżnicowane, powtarzają się i pozostają dosyć typowe. Podobieństwo schematu kompozycyjnego, typów fizjonomicznych, a także charakteru przedstawionego tematu wskazywałoby, że autorem omawianego obrazu jest malarz z bliskiego kręgu Marca Liberi. Powiązanie przedstawienia z samym mistrzem budzi jednak wątpliwości ze względu na pewne uproszczenia w przedstawianiu fizjonomii i schematyzm kompozycji wobec pewnych i zdecydowanie bardziej bogatych malarsko przedstawień Liberiego.