Wystawa w Muzeum Narodowym w Krakowie. Październik 2008 - styczeń 2009, Kraków 2008 - III.I.33; s. 317.
Motyw odwrócony stronami stanowi niemal identyczne powtórzenie fragmentu kompozycji "Piast" ("Aniołowie u Piasta") z 1935 r. [gwasz, papier naklejony na sklejkę, Muzeum Narodowe w Krakowie, nr inw. II-b-19; por. Katalog M.N.K. - III.I.32; s. 317].
Prezentowana praca Zofii Stryjeńskiej to kolejny ważny obraz po dziele „Chrzest” z cyklu „Siedem Sakramentów”, na co zwraca uwagę Światosław Lenartowicz z Muzeum Narodowego w Krakowie. „Wędrowcy” stanowią fragment kompozycji, w odbiciu lustrzanym, znajdującej się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, „Piast” („Aniołowie u Piasta”) datowanej między 1932-1936 rokiem i stanowiącej pierwszy nabytek, spośród dzieł Zofii Stryjeńskiej, do zbiorów krakowskiego muzeum.
W katalogu wystawy z 1935 roku „Wystawa Zofji Stryjeńskiej, kolekcji obrazów p.n. Czarny Śląsk Rafała Malczewskiego, Al. Jędrzejewskiego, Efroima i Menaszego Seidenbeutlów, Grupy Artystów Plastyków Loża Malarska” odnaleźć można dwie pozycje dokumentujące zainteresowanie malarki genezą powstania państwa polskiego, czy też przekazami wskazującymi na pochodzenie pierwszej dynastii polskich władców. Są to pozycja: 9. „Piast” i 10. „Wędrowcy”. W 1929 roku przez Jakuba Mortkowicza, wydana została również teka „Piastowie” autorstwa krakowskiej artystki, zawierająca 22 plansze z wizerunkami władców.
Prezentowany obraz jest malarską interpretacją relacji Galla Anonima, kiedy to dwaj wędrowcy zaproszeni zostali na uroczystość postrzyżyn syna Piasta i udzielili mu błogosławieństwa, równocześnie czyniąc cud polegający na niewyczerpywaniu się zapasów żywności. W późniejszych podaniach – jak choćby z XIV wiecznej Kroniki Dzierzwy – wędrowcy określani są już mianem aniołów, a wedle przekazu Marcina Bielskiego, zmienia się zawód Piast ze skromnego oracza na kołodzieja. Wśród autorów legendy nie ma też jednoznacznej zgody kto został pierwszym władcą, Piast czy jego syn Siemowit [Ziemowit].
Artystka w charakterystyczny sposób uwieczniała w swych obrazach i grafikach obyczaje ludowe, sceny z życia wsi czy przekazy słowiańskie. Konstruowała przestrzeń podobrazia ze zdefiniowanych, lekko zgeometryzowanych plam barwnych o wyrazistych odcieniach, co można uznać za transpozycję doświadczeń związanych z malarstwem kubistycznym.
Jednym z kluczowych momentów w twórczości Zofii Stryjeńskiej było otrzymanie grand prix w 1925 roku podczas Międzynarodowej Wystawy Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu. Równocześnie jest to czas, w którym wyjątkową popularnością cieszył się styl art déco i, mimo że kojarzony jest głównie z szeroko pojętą sztuką użytkową, jego formalne elementy odnaleźć można również w malarstwie Zofii Stryjeńskiej. Warto wspomnieć, że artystka zajmowała się również projektowaniem scenografii, ilustracji, tkanin czy nawet zabawek, co zapewne również pozwoliło na swobodne przenikanie się wpływów ówczesnych tendencji z poszczególnych dziedzin sztuki i dało możliwość stworzenia unikalnego zestawu cech wspólnych dla jej twórczości.
akwarela, papier; 31 x 60 cm
Zobacz katalogWystawa w Muzeum Narodowym w Krakowie. Październik 2008 - styczeń 2009, Kraków 2008 - III.I.33; s. 317.
Motyw odwrócony stronami stanowi niemal identyczne powtórzenie fragmentu kompozycji "Piast" ("Aniołowie u Piasta") z 1935 r. [gwasz, papier naklejony na sklejkę, Muzeum Narodowe w Krakowie, nr inw. II-b-19; por. Katalog M.N.K. - III.I.32; s. 317].
Prezentowana praca Zofii Stryjeńskiej to kolejny ważny obraz po dziele „Chrzest” z cyklu „Siedem Sakramentów”, na co zwraca uwagę Światosław Lenartowicz z Muzeum Narodowego w Krakowie. „Wędrowcy” stanowią fragment kompozycji, w odbiciu lustrzanym, znajdującej się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, „Piast” („Aniołowie u Piasta”) datowanej między 1932-1936 rokiem i stanowiącej pierwszy nabytek, spośród dzieł Zofii Stryjeńskiej, do zbiorów krakowskiego muzeum.
W katalogu wystawy z 1935 roku „Wystawa Zofji Stryjeńskiej, kolekcji obrazów p.n. Czarny Śląsk Rafała Malczewskiego, Al. Jędrzejewskiego, Efroima i Menaszego Seidenbeutlów, Grupy Artystów Plastyków Loża Malarska” odnaleźć można dwie pozycje dokumentujące zainteresowanie malarki genezą powstania państwa polskiego, czy też przekazami wskazującymi na pochodzenie pierwszej dynastii polskich władców. Są to pozycja: 9. „Piast” i 10. „Wędrowcy”. W 1929 roku przez Jakuba Mortkowicza, wydana została również teka „Piastowie” autorstwa krakowskiej artystki, zawierająca 22 plansze z wizerunkami władców.
Prezentowany obraz jest malarską interpretacją relacji Galla Anonima, kiedy to dwaj wędrowcy zaproszeni zostali na uroczystość postrzyżyn syna Piasta i udzielili mu błogosławieństwa, równocześnie czyniąc cud polegający na niewyczerpywaniu się zapasów żywności. W późniejszych podaniach – jak choćby z XIV wiecznej Kroniki Dzierzwy – wędrowcy określani są już mianem aniołów, a wedle przekazu Marcina Bielskiego, zmienia się zawód Piast ze skromnego oracza na kołodzieja. Wśród autorów legendy nie ma też jednoznacznej zgody kto został pierwszym władcą, Piast czy jego syn Siemowit [Ziemowit].
Artystka w charakterystyczny sposób uwieczniała w swych obrazach i grafikach obyczaje ludowe, sceny z życia wsi czy przekazy słowiańskie. Konstruowała przestrzeń podobrazia ze zdefiniowanych, lekko zgeometryzowanych plam barwnych o wyrazistych odcieniach, co można uznać za transpozycję doświadczeń związanych z malarstwem kubistycznym.
Jednym z kluczowych momentów w twórczości Zofii Stryjeńskiej było otrzymanie grand prix w 1925 roku podczas Międzynarodowej Wystawy Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu. Równocześnie jest to czas, w którym wyjątkową popularnością cieszył się styl art déco i, mimo że kojarzony jest głównie z szeroko pojętą sztuką użytkową, jego formalne elementy odnaleźć można również w malarstwie Zofii Stryjeńskiej. Warto wspomnieć, że artystka zajmowała się również projektowaniem scenografii, ilustracji, tkanin czy nawet zabawek, co zapewne również pozwoliło na swobodne przenikanie się wpływów ówczesnych tendencji z poszczególnych dziedzin sztuki i dało możliwość stworzenia unikalnego zestawu cech wspólnych dla jej twórczości.