To właśnie w martwych naturach Ślewiński wypowiedział się najpełniej. Jak pisała największa monografistka malarza Władysław Jaworska "Można zaryzykować twierdzenie, że w martwej naturze i kwiatach wypowiedział się najpełniej i najbardziej osobiście. I to w sensie emocji, jak i malarskiego kunsztu. Na tle malarstwa polskiego należy Ślewiński - obok sporadycznie sięgających do martwej natury takich malarzy, jak: Józef Pankiewicz, Olga Boznańska, Leon Wyczółkowski - do pierwszych artystów uprawiających ten gatunek w takiej skali. Zasługą Ślewińskiego jest wprowadzenie do malarstwa polskiego martwej natury na zasadzie równouprawnionego z innymi rodzaju."
(W. Jaworska, Władysław Ślewiński, Warszawa 1991, s. 82)
olej, płótno, 59,7 × 73 cm
sygn. p. d.: WSlewiński
Reprodukowany i opisywany:
Art Impressionniste et Moderne, 21 May 2008, Christie`s Paris, poz. 149
Pochodzenie:
Kolekcja prywatna, Lozanna
Kolekcja prywatna, Polska (od 2008 r., zakup przez Dom Aukcyjny Christie)
To właśnie w martwych naturach Ślewiński wypowiedział się najpełniej. Jak pisała największa monografistka malarza Władysław Jaworska "Można zaryzykować twierdzenie, że w martwej naturze i kwiatach wypowiedział się najpełniej i najbardziej osobiście. I to w sensie emocji, jak i malarskiego kunsztu. Na tle malarstwa polskiego należy Ślewiński - obok sporadycznie sięgających do martwej natury takich malarzy, jak: Józef Pankiewicz, Olga Boznańska, Leon Wyczółkowski - do pierwszych artystów uprawiających ten gatunek w takiej skali. Zasługą Ślewińskiego jest wprowadzenie do malarstwa polskiego martwej natury na zasadzie równouprawnionego z innymi rodzaju."
(W. Jaworska, Władysław Ślewiński, Warszawa 1991, s. 82)