Na zaproszenie do udziału w aukcji Agata Bogacka odpowiedziała w sposób najbardziej dla siebie charakterystyczny; namalowała obraz na płótnie. "Portret" wazonu "OKO Teresa", namalowany w skali 1:1, wpisuje się w aktualne poszukiwania twórcze artystki: od pewnego czasu głównym tematem jej prac jest gradientowo kładziony kolor i uproszczone, zgeometryzowane formy. Z tego powodu wazon projektu Konopackiej okazał się idealnym modelem. Co ciekawe, na obrazie Bogackiej porcelanowy przedmiot zyskuje niespodziewanie cechy antropomorficzne; zaczyna mianowicie przypominać rosyjskich chłopów portretowanych przed ponad 100 laty przez Kazimierza Malewicza.
Na początku lat 2000 Agata Bogacka (1976) zasłynęła serią autobiograficznych obrazów w bardzo bezpośredni sposób mówiących o jej intymnym życiu. Szybko jej twórczość stała się niejako głosem całego pokolenia kobiet nie wahających się w otwarty sposób dyskutować o swoim miejscu w społeczeństwie. Obok tematyki znakiem rozpoznawczym sztuki Bogackiej był charakterystyczny styl malowania; mocny, graficzny kontur, ograniczona paleta, płaskie plamy koloru. Jej prace oglądać było można m.in. w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Galerii Raster w Warszawie czy w Galerii Arsenał w Białymstoku.
Na zaproszenie do udziału w aukcji Agata Bogacka odpowiedziała w sposób najbardziej dla siebie charakterystyczny; namalowała obraz na płótnie. "Portret" wazonu "OKO Teresa", namalowany w skali 1:1, wpisuje się w aktualne poszukiwania twórcze artystki: od pewnego czasu głównym tematem jej prac jest gradientowo kładziony kolor i uproszczone, zgeometryzowane formy. Z tego powodu wazon projektu Konopackiej okazał się idealnym modelem. Co ciekawe, na obrazie Bogackiej porcelanowy przedmiot zyskuje niespodziewanie cechy antropomorficzne; zaczyna mianowicie przypominać rosyjskich chłopów portretowanych przed ponad 100 laty przez Kazimierza Malewicza.
Na początku lat 2000 Agata Bogacka (1976) zasłynęła serią autobiograficznych obrazów w bardzo bezpośredni sposób mówiących o jej intymnym życiu. Szybko jej twórczość stała się niejako głosem całego pokolenia kobiet nie wahających się w otwarty sposób dyskutować o swoim miejscu w społeczeństwie. Obok tematyki znakiem rozpoznawczym sztuki Bogackiej był charakterystyczny styl malowania; mocny, graficzny kontur, ograniczona paleta, płaskie plamy koloru. Jej prace oglądać było można m.in. w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Galerii Raster w Warszawie czy w Galerii Arsenał w Białymstoku.