PROWENIENCJA:
Pozyskany bezpośrednio z pracowni artysty. Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ
WYSTAWIANY:
Kichinev, Irisse, Narodowe Muzeum Sztuki Mołdawii, 2016.
LITERATURA:
Irisse, Éditions Kreitner, Paryż, 2011, s. 14.
Antoine Irisse, urodzony jako Avram Iris, studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Kiszyniowie. Irisse wyemigrował do Belgii, gdzie studiował w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Brukseli. W 1925 r. Osiadł na stałe w Paryżu i uczęszczał do Académie de la Grande Chaumière. W 1931 r. Wystawiał w Galerii Katia Granoff, gdzie został zauważony przez krytyków sztuki, a przede wszystkim przez Waldemara Georga, redaktora naczelnego magazynu Prisme des Arts. W 1932 roku wystawiał na wystawie zbiorowej z Raoulem Dufym, Frieszem, Mané-Katsem, Picassem, Pougnym, Utrillem i Maurycym de Vlaminckiem. Podczas II wojny światowej Irisse została zadenuncjowana przez jednego ze swoich dostawców w Paryżu i musiała pozostać w ukryciu, aby uciec przed gestapo. W tym czasie aż do śmierci w 1957 roku brał udział w Salon de Mai, Salon des Indépendants, Salon des Tuileries i Salon d'Automne. Oprócz malarstwa Irisse musiała zostać ceramikiem, aby wesprzeć finansowo swoją rodzinę.
olej, płótno
wymiary: 64.5 x 80cm
sygn. ‘Iris. A’ (lewy dół)
PROWENIENCJA:
Pozyskany bezpośrednio z pracowni artysty. Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ
WYSTAWIANY:
Kichinev, Irisse, Narodowe Muzeum Sztuki Mołdawii, 2016.
LITERATURA:
Irisse, Éditions Kreitner, Paryż, 2011, s. 14.
Antoine Irisse, urodzony jako Avram Iris, studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Kiszyniowie. Irisse wyemigrował do Belgii, gdzie studiował w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Brukseli. W 1925 r. Osiadł na stałe w Paryżu i uczęszczał do Académie de la Grande Chaumière. W 1931 r. Wystawiał w Galerii Katia Granoff, gdzie został zauważony przez krytyków sztuki, a przede wszystkim przez Waldemara Georga, redaktora naczelnego magazynu Prisme des Arts. W 1932 roku wystawiał na wystawie zbiorowej z Raoulem Dufym, Frieszem, Mané-Katsem, Picassem, Pougnym, Utrillem i Maurycym de Vlaminckiem. Podczas II wojny światowej Irisse została zadenuncjowana przez jednego ze swoich dostawców w Paryżu i musiała pozostać w ukryciu, aby uciec przed gestapo. W tym czasie aż do śmierci w 1957 roku brał udział w Salon de Mai, Salon des Indépendants, Salon des Tuileries i Salon d'Automne. Oprócz malarstwa Irisse musiała zostać ceramikiem, aby wesprzeć finansowo swoją rodzinę.