Berlewi był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej awangardy artystycznej XX wieku, twórcą pierwszej doktryny polskiego konstruktywizmu tzw. "mechanofaktury". Od drugiej połowy lat 20. Do II wojny światowej tworzył portrety inspirując się twórczością Cezanne`a. W latach 1947-1956 malarstwo Berlewiego przechodziło przez fazę tzw. "reintegracji przedmiotu". Wtedy artysta malował martwe natury o ostrym kolorycie i prostych syntetycznych formach, które noszą ślady dawnej fascynacji kubizmem m.in. "Stołek z czerwoną szmatą", "Martwa natura z owocami" oraz oferowane dzieło.
Okres "reintegracji przedmiotu" stał się wstępem do nowych eksperymentów z malarstwem abstrakcyjnym i poszukiwań kinetyczno-wizualnych.