ŁUKASZ SUROWIEC jest artystą interdyscyplinarnym: rzeźbiarzem, performerem, twórcą filmów
wideo i autorem akcji społecznych. Ukończył Wydział Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie,
studiował również na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu oraz Universität der Künste w Berlinie. W
swoich obiektach i interwencjach artystycznych Surowiec wnika i bada aktualne stosunki społeczne,
podejmuje również zagadnienia historyczne i polityczne. Artysta odrzuca klasyczne kategorie czy
klasyfikacje na rzecz intermedialnych prac badających kondycję człowieka we współczesnych
warunkach socjoekonomicznych. W swoich pracach stara się przyciągnąć uwagę do
zmarginalizowanych grup społecznych i ich problemów, włączając w to zaszłości historyczne,
pozornie pogrzebane już w przeszłości. W swoich pracach bada również zagadnienia związane z
pamięcią. Jego twórczość przyjmuje formę metody umożliwiającej poznanie publicznej
rzeczywistości, ze zwróceniem uwagi na jednostki marginalizowane. W swojej działalności
artystycznej podejmuje on aktualne kwestie społeczne, wychodząc także poza mury oficjalnych
instytucji sztuki. Jest stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz laureatem
prestiżowego konkursu dla młodych artystów Spojrzenia (2017). Do najważniejszych wystaw należą:
7. Berlin Biennale (2012), Dziady, Bunkier Sztuki (2013), Co widać – Polska sztuka dzisiaj, MSN,
Warszawa (2014), Wejście do portu, Muzeum Emigracji, Gdynia (2016), Późna polskość, CSW Zamek
Ujazdowski, Warszawa (2017).
olej na płótnie, 100 x 80 cm, 2023,
sygn. i op. na odwrociu
ŁUKASZ SUROWIEC jest artystą interdyscyplinarnym: rzeźbiarzem, performerem, twórcą filmów
wideo i autorem akcji społecznych. Ukończył Wydział Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie,
studiował również na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu oraz Universität der Künste w Berlinie. W
swoich obiektach i interwencjach artystycznych Surowiec wnika i bada aktualne stosunki społeczne,
podejmuje również zagadnienia historyczne i polityczne. Artysta odrzuca klasyczne kategorie czy
klasyfikacje na rzecz intermedialnych prac badających kondycję człowieka we współczesnych
warunkach socjoekonomicznych. W swoich pracach stara się przyciągnąć uwagę do
zmarginalizowanych grup społecznych i ich problemów, włączając w to zaszłości historyczne,
pozornie pogrzebane już w przeszłości. W swoich pracach bada również zagadnienia związane z
pamięcią. Jego twórczość przyjmuje formę metody umożliwiającej poznanie publicznej
rzeczywistości, ze zwróceniem uwagi na jednostki marginalizowane. W swojej działalności
artystycznej podejmuje on aktualne kwestie społeczne, wychodząc także poza mury oficjalnych
instytucji sztuki. Jest stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz laureatem
prestiżowego konkursu dla młodych artystów Spojrzenia (2017). Do najważniejszych wystaw należą:
7. Berlin Biennale (2012), Dziady, Bunkier Sztuki (2013), Co widać – Polska sztuka dzisiaj, MSN,
Warszawa (2014), Wejście do portu, Muzeum Emigracji, Gdynia (2016), Późna polskość, CSW Zamek
Ujazdowski, Warszawa (2017).