Obraz, nieznany dotąd w literaturze poświęconej twórczości Olgi Boznańskiej, stanowi interesujący przyczynek do poznania jej malarstwa. W istocie przedstawia wnętrze - być może mieszkania artystki. Tym samym należy do nielicznej grupy obrazów o tej właśnie tematyce, w której najbardziej znanym jest Wnętrze - Pracownia artystki w Krakowie (1906, olej, tektura, 50,5 x 73 cm, Muzeum Narodowe w Krakowie). W prezentowanej pracy oprócz domowych mebli artystka ukazała również inne wątki tak bliskie jej malarstwu. Portret kobiety ustawiony w części centralnej kompozycji, to nawiązanie do artystycznego "żywiołu" Boznańskiej - sztuki portretowej, podobnie bliskie były jej martwe natury kwiatowe, co sugeruje błyskotliwie malowany bukiecik leżący na stoliku, czy ginąca w tle kompozycja kwiatowa na obrazie nad kanapą. Stolik zaś, o ostrych w naturze krawędziach, został oddany delikatnie, z blikami światła na krawędzi blatu, a kontury jego nóg rozpływają się na tle wzorzystego nakrycia kanapy. Prawa część kompozycji malowana jest szkicowo, "osłabia ciężar" domowych rekwizytów.

271
Olga BOZNAŃSKA (1865 - 1940)

W PRACOWNI

olej, płótno, 68 x 110 cm;
sygn. p. g.: olga boznańska / 918

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Obraz, nieznany dotąd w literaturze poświęconej twórczości Olgi Boznańskiej, stanowi interesujący przyczynek do poznania jej malarstwa. W istocie przedstawia wnętrze - być może mieszkania artystki. Tym samym należy do nielicznej grupy obrazów o tej właśnie tematyce, w której najbardziej znanym jest Wnętrze - Pracownia artystki w Krakowie (1906, olej, tektura, 50,5 x 73 cm, Muzeum Narodowe w Krakowie). W prezentowanej pracy oprócz domowych mebli artystka ukazała również inne wątki tak bliskie jej malarstwu. Portret kobiety ustawiony w części centralnej kompozycji, to nawiązanie do artystycznego "żywiołu" Boznańskiej - sztuki portretowej, podobnie bliskie były jej martwe natury kwiatowe, co sugeruje błyskotliwie malowany bukiecik leżący na stoliku, czy ginąca w tle kompozycja kwiatowa na obrazie nad kanapą. Stolik zaś, o ostrych w naturze krawędziach, został oddany delikatnie, z blikami światła na krawędzi blatu, a kontury jego nóg rozpływają się na tle wzorzystego nakrycia kanapy. Prawa część kompozycji malowana jest szkicowo, "osłabia ciężar" domowych rekwizytów.