Malarz i rysownik, nieco zapomniany monachijczyk, silnie związany tak pod towarzyskim, jak artystycznym względem z J. Brandtem i A. Wieruszem Kowalskim. Po porzuceniu wydziału chemii Politechniki w Rydze rozpoczął studia (1883-1887) w Akademii monachijskiej pod kierunkiem K. Rauppa i M. Gysisa. Po ich ukończeniu zamieszkał na stałe w Berlinie, silnie wiążąc się jednak z Poznaniem i w ogólności Wielkopolską, które z czasem - zwłaszcza w II Rzeczpospolitej - stały się głównym terenem jego aktywności malarskiej i organizacyjnej (współzałożyciel poznańskiego Stowarzyszenia Artystów Plastyków i członek zarządu tamtejszego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych). Był głównie malarzem realistycznych, choć nastrojowych pejzaży oraz scen rodzajowych, cieszących się powodzeniem wśród sfer ziemiańskich. Lubiany w środowisku, był zapraszany przez W. Kossaka i J. Fałata do współpracy (gł. partie pejzażowe) przy malowaniu panoram: Somosierry, Przejścia przez Berezynę i Bitwy pod piramidami (Napoleona w Egipcie).

Prezentowany, efektowny a przy tym -jak na swój format- w znakomitym stanie zachowany rysunek powstał naszym zdaniem raczej około r. 1900, a nie na krótko przed wspomnianą na wzmiankowanej naklejce wystawą w 1923 r. Może być tożsamy z rysunkiem wystawionym w tejże Zachęcie blisko dwadzieścia lat wcześniej, w r. 1904 r. pod tytułem Na Podolu (wylosowanym przez Eugeniusza Grodzkiego - zob. J. Wiercińska, Katalog prac wystawionych w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warzsawie w latach 1860-1914, Wrocław -Warszawa -Kraków 1969 [Źródła do Dziejów Sztuki Polskiej, t. XIV [recte: XV], s. 423).