W blaszanym pogiętym pudełku
mieszkają okruchy tęczy
barwne kamyki
z których Pan Bóg
zrobił mozaikę ziemi
kawałek burzy
kawałek liścia
kawałek wody
pędzelkiem wyleniałym
jak mysi ogonek
dotyka się delikatnie
kamyków świata
przedtem
trzeba pędzel poruszyć
to znaczy poślinić
(fragment wiersza Zbigniewa Herberta Nikifor)
Nikifor (właściwie Epifaniusz Drowniak, od 1962 Nikifor Krynicki; Krynica ok. 1895 - Krynica 1968) - Łemek, znany malarz naiwny z Krynicy, samouk. Cierpiał na zaburzenia słuchu i mowy, nie uczył się nigdy w żadnej szkole, nie umiał pisać ani czytać. Jego prawdziwą pasją i sposobem na porozumienie ze światem było malarstwo. Malować zaczął wcześnie - najdawniejsze znane prace artysty pochodzą jeszcze sprzed roku 1920. Malował akwarelą, używając przy tym także ołówka. Wykorzystywał każdy dostępny kawałek papieru, okładki zeszytów, opakowaniach papierosów. Tworzył całe serie obrazków - wzruszająco naiwnych przedstawień architektury, pejzażu, postaci świętych, portretów. Swoje prace podpisywał często niezrozumiałymi ciągami "drukowanych" liter i wyklejał do nich ramki z kolorowego papieru. Na jego twórczość zwrócono uwagę już w latach trzydziestych (kapiści), ale prawdziwe odkrycie fenomenu Nikifora nastąpiło dopiero po wojnie, kiedy otoczono go opieką i przyjęto do ZPAP. W roku 1962 otrzymał nazwisko Krynicki. Przekonany o ważności swej sztuki, używał też przydomku Matejko.
akwarela, papier cienki (pergamin?), ramka wyklejona z cienkiej tekturki, zawieszka z czarnej tasiemki (sznurówka?)
16,4 z 24 cm (wymiar wraz z ramką)
Na "ścianach izby" napisy farbą: WIEŚ | KRENICA oraz: KUR/./HODA; - ołówkiem: NO 8
Na odwrocie okrągły stempel z napisem w otoku: NIKIFOR MATEJKO | KRYNICA WIEŚ; pośrodku: ARTYSTA | MALARZ
W blaszanym pogiętym pudełku
mieszkają okruchy tęczy
barwne kamyki
z których Pan Bóg
zrobił mozaikę ziemi
kawałek burzy
kawałek liścia
kawałek wody
pędzelkiem wyleniałym
jak mysi ogonek
dotyka się delikatnie
kamyków świata
przedtem
trzeba pędzel poruszyć
to znaczy poślinić
(fragment wiersza Zbigniewa Herberta Nikifor)
Nikifor (właściwie Epifaniusz Drowniak, od 1962 Nikifor Krynicki; Krynica ok. 1895 - Krynica 1968) - Łemek, znany malarz naiwny z Krynicy, samouk. Cierpiał na zaburzenia słuchu i mowy, nie uczył się nigdy w żadnej szkole, nie umiał pisać ani czytać. Jego prawdziwą pasją i sposobem na porozumienie ze światem było malarstwo. Malować zaczął wcześnie - najdawniejsze znane prace artysty pochodzą jeszcze sprzed roku 1920. Malował akwarelą, używając przy tym także ołówka. Wykorzystywał każdy dostępny kawałek papieru, okładki zeszytów, opakowaniach papierosów. Tworzył całe serie obrazków - wzruszająco naiwnych przedstawień architektury, pejzażu, postaci świętych, portretów. Swoje prace podpisywał często niezrozumiałymi ciągami "drukowanych" liter i wyklejał do nich ramki z kolorowego papieru. Na jego twórczość zwrócono uwagę już w latach trzydziestych (kapiści), ale prawdziwe odkrycie fenomenu Nikifora nastąpiło dopiero po wojnie, kiedy otoczono go opieką i przyjęto do ZPAP. W roku 1962 otrzymał nazwisko Krynicki. Przekonany o ważności swej sztuki, używał też przydomku Matejko.