Artysta nawiązał w temacie przedstawienia do barokowego mistrza Salvatora Rossy (1615-1673), który malował pejzaże o charakterystycznym romantyczno-sentymentalnym nastroju z udziałem pasterzy i wędrowców.

Początkowo był samoukiem w dziedzinie malarstwa; z czasem podjął studia w akademiach w D reźnie i M onachium. W roku 1857 został profesorem akademii w M ediolanie, zaś w 1859 r. akademii w W iedniu. Jego obrazy charakteryzują się niezwykłą subtelnością barwną i świetlną.