Obraz powstał w okresie, gdy Jan Pamuła wybrał zdecydowanie abstrakcję geometryczną jako jedyny sposób artystycznej wypowiedzi.
O tym okresie tak pisała historyczka i krytyczka sztuki, Maria Hussakowska:
"Na obrazach pojawiają się najprostsze kształty geometryczne: koła, trójkąty czy kwadraty malowane zawsze płasko, bardzo precyzyjnie, czystym kolorem, z wyraźnie zaznaczonym konturem. Barwy i ich zestawienia ostre, często zaskakujące, traktowane są jako określone zjawiska fizyczne. Obrazy te albo wywołują zamierzone powidoki albo są rozmaitymi rozwiązaniami dopełnień kolorystycznych, opartych na zasadzie symultanicznego kontrastu barw i prawie refleksów. Jednakże w wielu pracach wyczuć można bardzo emocjonalny stosunek autora do koloru i jego sensualnych wartości."
Jan Pamuła. Wystawa malarstwa i grafiki, ZPAP, BWA w Białymstoku, luty 1977
akryl, płótno
132 x 89,5 cm
sygn. l.d.: J. PAMUŁA 77
na odwr. na górnej listwie sygn.: JAN PAMUŁA | W ELIPSIE | 1977
Obraz powstał w okresie, gdy Jan Pamuła wybrał zdecydowanie abstrakcję geometryczną jako jedyny sposób artystycznej wypowiedzi.
O tym okresie tak pisała historyczka i krytyczka sztuki, Maria Hussakowska:
"Na obrazach pojawiają się najprostsze kształty geometryczne: koła, trójkąty czy kwadraty malowane zawsze płasko, bardzo precyzyjnie, czystym kolorem, z wyraźnie zaznaczonym konturem. Barwy i ich zestawienia ostre, często zaskakujące, traktowane są jako określone zjawiska fizyczne. Obrazy te albo wywołują zamierzone powidoki albo są rozmaitymi rozwiązaniami dopełnień kolorystycznych, opartych na zasadzie symultanicznego kontrastu barw i prawie refleksów. Jednakże w wielu pracach wyczuć można bardzo emocjonalny stosunek autora do koloru i jego sensualnych wartości."
Jan Pamuła. Wystawa malarstwa i grafiki, ZPAP, BWA w Białymstoku, luty 1977