Studia artystyczne odbył w latach 1913-14 w monachijskiej Akademii i w latach 1921-23 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u T. Axentowicza. W okresie 1922-23 uczęszczał także do pracowni A. Archipenki w Berlinie. W 1923 r. zamieszkał na stałe w Paryżu i związał się z kręgiem École de Paris. Od 1926 r. brał udział w Salonach paryskich. Uczestniczył także w wystawach sztuki polskiej w Paryżu w latach 1929, 1935 i 1948. W 1933 r. wstąpił do warszawskiej grupy Plastyków Nowoczesnych. Miał szereg wystaw indywidualnych, m.in. w Paryżu, Lwowie, Warszawie, Londynie i Tel-Avivie. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki w Ein Harod w Izraelu, Muzeum Izraela w Jerozolimie, Muzeum w Tel-Avivie oraz u rodziny w Paryżu i Detroit. Aberdam uprawiał malarstwo olejne i rysunek. Motywy krajobrazowe, figuralne i martwe natury ujmował syntetycznie; formy określał plamą barwną, różnicował jakości fakturalne, podkreślał swobodny, zamaszysty dukt pędzla.

26
Alfred ABERDAM (1894-1963)

W drodze do synagogi

olej, sklejka; 22 x 27 cm
sygn. p.d.: Aberdam

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Studia artystyczne odbył w latach 1913-14 w monachijskiej Akademii i w latach 1921-23 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u T. Axentowicza. W okresie 1922-23 uczęszczał także do pracowni A. Archipenki w Berlinie. W 1923 r. zamieszkał na stałe w Paryżu i związał się z kręgiem École de Paris. Od 1926 r. brał udział w Salonach paryskich. Uczestniczył także w wystawach sztuki polskiej w Paryżu w latach 1929, 1935 i 1948. W 1933 r. wstąpił do warszawskiej grupy Plastyków Nowoczesnych. Miał szereg wystaw indywidualnych, m.in. w Paryżu, Lwowie, Warszawie, Londynie i Tel-Avivie. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki w Ein Harod w Izraelu, Muzeum Izraela w Jerozolimie, Muzeum w Tel-Avivie oraz u rodziny w Paryżu i Detroit. Aberdam uprawiał malarstwo olejne i rysunek. Motywy krajobrazowe, figuralne i martwe natury ujmował syntetycznie; formy określał plamą barwną, różnicował jakości fakturalne, podkreślał swobodny, zamaszysty dukt pędzla.