"Spuścizna artystyczna Jarockiego kojarzy się w historii polskiej sztuki z obrazami wsi, barwnych chłopskich obyczajów i rytuałów z terenu Huculszczyzny i Podhala. Folklorystyczne motywy przyciągały uwagę artysty już w okresie studiów politechnicznych. Podczas pobytów w Charkowie, gubernii Kurskiej, na Krymie i Kaukazie, gdzie podejmował prace zarobkowe jako architekt, Jarocki szkicował epizody z życia wsi. W 1904 spędził wraz z Fryderykiem Pautschem i Kazimierzem Sichulskim sześć miesięcy w Tatarowie nad Prutem malując wizerunki Hucułów i ich religijne obrzędy. Do tej tematyki powracał później wielokrotnie, m.in. przebywając w 1910 na Pokuciu, w Worochcie i Mikuliczynie" (Irena Kosowska).