Proweniencja: kolekcja prywatna Kraków
Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Dyplom obroniła w 2015 roku w Pracowni Wklęsłodruku pod opieką Henryka Ożoga oraz aneks do dyplomu w Pracowni Malarstwa Rektora Stanisława Tabisza.
Zajmuje się głównie grafiką, rysunkiem, malarstwem oraz szeroko pojętym projektowaniem graficznym.
Odbyła półroczne stypendium „Erasmus" na Akademii Sztuk Pięknych we Florencji w 2015 roku. Między innymi otrzymała II nagrodę w XXXIII Premio Firenze - Florencja 2015.
Praca “W ciszy popołudnia" jest jedną z cyklu "Miasta niemożliwe". W całym cyklu prac główną inspiracją dla artystki są pejzaże miejskie oraz emocjonalne podejście człowieka do przestrzeni. W rysunku "W ciszy popołudnia" panuje atmosfera lekkiej melancholii
i tajemnicy. Budynki zdają się z jednej strony opuszczone, ale z drugiej strony same w sobie są pełne życia. Forma, linie oraz plamy kolorystyczne powodują uczucie ciągłego pulsowania, jakby skrywały jakąś zagadkę, którą odbiorca może próbować rozwikłać podążając zupełnie irracjonalnymi drogami. Kolorystyka rysunku przywodzi na myśl późne popołudnie, moment kiedy słońce zaszło, ale jeszcze nie nastała noc, można w tym odnaleźć nawiązanie do cyklu życia człowieka. Poprzez przedstawienia przestrzeni miejskiej autorka próbuje w swoich pracach, poruszyć kwestię życia w XXI wieku, nowoczesnych przestrzeni, w których tętni życie, ale człowiek jako jednostka jest wyobcowany, momentami może nawet zagubiony czy samotny.
technika własna, papier; 70 x 100 cm
sygn. dat. i opisany na odwrocie: MARTA WOJNICKA 2021 „W ciszy popołudnia”;
Proweniencja: kolekcja prywatna Kraków
Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Dyplom obroniła w 2015 roku w Pracowni Wklęsłodruku pod opieką Henryka Ożoga oraz aneks do dyplomu w Pracowni Malarstwa Rektora Stanisława Tabisza.
Zajmuje się głównie grafiką, rysunkiem, malarstwem oraz szeroko pojętym projektowaniem graficznym.
Odbyła półroczne stypendium „Erasmus" na Akademii Sztuk Pięknych we Florencji w 2015 roku. Między innymi otrzymała II nagrodę w XXXIII Premio Firenze - Florencja 2015.
Praca “W ciszy popołudnia" jest jedną z cyklu "Miasta niemożliwe". W całym cyklu prac główną inspiracją dla artystki są pejzaże miejskie oraz emocjonalne podejście człowieka do przestrzeni. W rysunku "W ciszy popołudnia" panuje atmosfera lekkiej melancholii
i tajemnicy. Budynki zdają się z jednej strony opuszczone, ale z drugiej strony same w sobie są pełne życia. Forma, linie oraz plamy kolorystyczne powodują uczucie ciągłego pulsowania, jakby skrywały jakąś zagadkę, którą odbiorca może próbować rozwikłać podążając zupełnie irracjonalnymi drogami. Kolorystyka rysunku przywodzi na myśl późne popołudnie, moment kiedy słońce zaszło, ale jeszcze nie nastała noc, można w tym odnaleźć nawiązanie do cyklu życia człowieka. Poprzez przedstawienia przestrzeni miejskiej autorka próbuje w swoich pracach, poruszyć kwestię życia w XXI wieku, nowoczesnych przestrzeni, w których tętni życie, ale człowiek jako jednostka jest wyobcowany, momentami może nawet zagubiony czy samotny.