Ojciec Antoniego Kamieńskiego był ziemianinem, który z synem wiązał nadzieje na poprawę sytuacji - ale Antoni, nie spełnił oczekiwań. Zamiast pracy na roli, w wieku dwudziestu lat wybrał Petersburg z Akademią Sztuk Pięknych. Tam studiował malarstwo pod kierunkiem G. Wilewalda. W 1890 roku wyjechał do Warszawy, gdzie podjął pracę rysownika w "Tygodniku Ilustrowanym". Po roku wyjechał na studia do Paryża. Tam, w Akademii Juliana, przez dwa lata studiował rze¼bę pod kierunkiem Merciego, jednocześnie próbując sił w akwaforcie. Najbardziej pasjonował go rysunek. Jego pracami zainteresowała się paryska "L`Illustration", kilka z nich reprodukując na swoich łamach. W 1892 roku rozpoczął stałą współpracę z tym czasopismem. Antoni Kamieński umieszczał swe rysunki także w "Monde Illustré" i angielskim "The Graphic". Prace swe wystawiał w warszawskiej "Zachęcie", w Krakowie, w Paryżu, gdzie dość często bywał, w roku 1912 wyjeżdżając na dłużej. Ilustrował także ówczesne dzieła literackie: Nowele Henryka Sienkiewicza (Warszawa 1897), Dwie modlitwy Adama Szymańskiego (1897), Było to pod Jeną Wacława Przyborowskiego (1908), Przygoda Jasia Elizy Orzeszkowej (1896). Utwory Elizy Orzeszkowej, Marii Kopnopnickiej, Władysława Reymonta, Henryka Sienkiewicza, Bolesława Prusa, publikowane w odcinkach w prasie warszawskiej, także były ozdabiane ilustracjami Antoniego Kamieńskiego.