Należała do jednych z najbardziej utalentowanych współczesnych artystek w Polsce. Naukę malarstwa rozpoczęła w latach 1926-28 w Krakowie w Wolnej Szkole Rysunku i Malarstwa założonej przez Wilhelma Mehoffera (brata Józefa Mehoffera), mieszczącej się w dawnej pracowni malarskiej Olgi Boznańskiej przy ulicy Wolskiej. Młoda malarka uczęszczała na zajęcia jako wolna słuchaczka pilnie wsłuchując się w słowa Jerzego Fedkowicza, który nauczał jak widzieć świat w sposób malarski. Kolejne studia artystka podjęła w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni profesora Władysława Jarockiego. Nie pozostała tam jednak zbyt długo, jako że najoględniej mówiąc malarka nie przepadała za profesorskimi korektami. W 1929 przeniosła się z grupą studentów V roku krakowskiej ASP, podążających za Felicjanem Szczęsnym Kowarskim do Warszawy. Malarz objął wówczas katedrę malarstwa sztalugowego w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Łada uczyła się tam do 1932 roku. Od 1931 do 1939 malarka należała do grupy Pryzmat. W tym czasie brała udział w wielu wystawach grupy organizowanych w stolicy przez Instytut Propagandy Sztuki. Lata okupacji spędziła wraz z mężem Juliuszem Studnickim w Krakowie. Po wojnie Studniccy osiedlili się na Wybrzeżu Gdańskim, gdzie zaczęli razem z przyjaciółmi organizować od podstaw Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Pięknych w Gdańsku, w której kultywowano tradycję polskiego koloryzmu. Krystyna Łada - Studnicka prowadziła wówczas w PWSSP zajęcia z rysunku. Pracę pedagogiczną kontynuowała po przeniesieniu się do Warszawy, pracując w stolicy od 1959 jako profesor nadzwyczajny w Akademii Sztuk Pięknych.