POCHODZENIE:
kolekcja prywatna, Warszawa
Obraz przedstawiający twarz Chrystusa to przykład realizacji jednego z najważniejszych tematów w sztuce chrześcijańskiej, czyli portretowego ujęcia Zbawiciela. Sięga ono nie tylko początków sztuki chrześcijańskiej, o czym świadczą takie dzieła jak Chrystus Pantokrator (Wszechwładca) z katakumb Commodilli w Rzymie, lecz także jej ideowych podstaw. Do kluczowych opowieści pomocnych w zrozumieniu znaczenia obrazu w tradycji chrześcijańskiej należą te dotyczące cudownego powstania wizerunków ,,nie ręką ludzką uczynionych”. Miały one pojawić się w wyniku boskiej interwencji i stanowić wierne odwzorowanie wyglądu Jezusa lub Marii. W tradycji chrześcijaństwa zachodniego szczególnie silnie obecna jest legenda dotycząca cudownego odbicia się oblicza Chrystusa na chuście, którą otarła mu twarz św. Weronika podczas drogi krzyżowej. Przedstawienia tego typu określa się nazwą Veraicon. Powstała w niezwykły sposób podobizna Chrystusa była malowana w bardzo różnych redakcjach przez licznych, często wybitnych, malarzy.
Prezentowany tutaj obraz zdaje się, co prawda niebezpośrednio, wywodzić z ikonografii oblicza Chrystusa na chuście św. Weroniki. Dzieje się tak ze względu na to, że pokazano na nim zbliżenie na twarz Jezusa naznaczoną śladami męki – korona cierniowa, krople krwi. Brakuje tutaj co prawda tak charakterystycznego elementu, jakim jest odwzorowanie samej chusty (kawałek białej tkaniny noszący właściwy wizerunek), ale sama idea bliskiego kontaktu z cierpiącym Zbawicielem pozostaje ta sama. Bezpośrednio omawiane przedstawienie stanowi za to kontynuację tradycji portretowych ujęć Chrystusa, częstych w malarstwie europejskim. Świadczą o tym chociażby takie dzieła jak obraz Antonella da Messiny, ukazujący Chrystusa ukoronowanego cierniem (Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork) czy obraz Dirka Boutsa (National Gallery, Londyn). Silne oddziaływanie tego typu wizerunków polega na sugerowaniu możliwości nawiązania osobistego kontaktu pomiędzy odbiorcą a namalowaną postacią Chrystusa.
Omawiane dzieło stanowi nie tylko wyraz artystycznych poszukiwań dążących do jak najbardziej sugestywnego oddania oblicza cierpiącego Chrystusa, lecz także kontynuację jednego z najciekawszych w historii sztuki chrześcijańskiej wątków: cudownie powstałych wizerunków Chrystusa i potrzeby bliskiego, bardzo osobistego kontaktu wiernych ze Zbawicielem, w którym to nierzadko pośrednikiem okazywały się właśnie dzieła sztuki.
PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
olej/płótno, 39 x 42 cm
na odwrociu papierowa nalepka z nazwiskiem niemieckiej rodziny "Poesgen"
POCHODZENIE:
kolekcja prywatna, Warszawa
Obraz przedstawiający twarz Chrystusa to przykład realizacji jednego z najważniejszych tematów w sztuce chrześcijańskiej, czyli portretowego ujęcia Zbawiciela. Sięga ono nie tylko początków sztuki chrześcijańskiej, o czym świadczą takie dzieła jak Chrystus Pantokrator (Wszechwładca) z katakumb Commodilli w Rzymie, lecz także jej ideowych podstaw. Do kluczowych opowieści pomocnych w zrozumieniu znaczenia obrazu w tradycji chrześcijańskiej należą te dotyczące cudownego powstania wizerunków ,,nie ręką ludzką uczynionych”. Miały one pojawić się w wyniku boskiej interwencji i stanowić wierne odwzorowanie wyglądu Jezusa lub Marii. W tradycji chrześcijaństwa zachodniego szczególnie silnie obecna jest legenda dotycząca cudownego odbicia się oblicza Chrystusa na chuście, którą otarła mu twarz św. Weronika podczas drogi krzyżowej. Przedstawienia tego typu określa się nazwą Veraicon. Powstała w niezwykły sposób podobizna Chrystusa była malowana w bardzo różnych redakcjach przez licznych, często wybitnych, malarzy.
Prezentowany tutaj obraz zdaje się, co prawda niebezpośrednio, wywodzić z ikonografii oblicza Chrystusa na chuście św. Weroniki. Dzieje się tak ze względu na to, że pokazano na nim zbliżenie na twarz Jezusa naznaczoną śladami męki – korona cierniowa, krople krwi. Brakuje tutaj co prawda tak charakterystycznego elementu, jakim jest odwzorowanie samej chusty (kawałek białej tkaniny noszący właściwy wizerunek), ale sama idea bliskiego kontaktu z cierpiącym Zbawicielem pozostaje ta sama. Bezpośrednio omawiane przedstawienie stanowi za to kontynuację tradycji portretowych ujęć Chrystusa, częstych w malarstwie europejskim. Świadczą o tym chociażby takie dzieła jak obraz Antonella da Messiny, ukazujący Chrystusa ukoronowanego cierniem (Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork) czy obraz Dirka Boutsa (National Gallery, Londyn). Silne oddziaływanie tego typu wizerunków polega na sugerowaniu możliwości nawiązania osobistego kontaktu pomiędzy odbiorcą a namalowaną postacią Chrystusa.
Omawiane dzieło stanowi nie tylko wyraz artystycznych poszukiwań dążących do jak najbardziej sugestywnego oddania oblicza cierpiącego Chrystusa, lecz także kontynuację jednego z najciekawszych w historii sztuki chrześcijańskiej wątków: cudownie powstałych wizerunków Chrystusa i potrzeby bliskiego, bardzo osobistego kontaktu wiernych ze Zbawicielem, w którym to nierzadko pośrednikiem okazywały się właśnie dzieła sztuki.
PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.