Gwiazda warszawskiego przedwojennego teatru rewiowego Morskie Oko.
Polski fotografik, współzałożyciel Związku Polskich Artystów Fotografików. Pierwsze amatorskie fotografie Dorysa pochodzą z 1914 roku. Znane są również zdjęcia reportażowe obrazujące życie codzienne Warszawy z lat dwudziestych. Na scenie artystycznej zadebiutował w 1927 roku prezentując swoje prace a Pierwszym Międzynarodowym Salonie Fotografii Artystycznej w Warszawie. Pierwszą indywidualną wystawę prac miał w roku 1930. Mimo iż jest znany głównie jako portrecista, jago seria zdjęć obrazująca życie codzienne Kazimierza nad Wisłą (1931-32) jest uznawana za jedno z najważniejszych osiągnięć polskiej fotografii lat międzywojennych w dziedzinie reportażu fotograficznego. Prestiż, sympatię oraz zaufanie warszawiaków zdobył otwierając w 1929 roku Atelier Fotografii Artystycznej działające prężnie przez 10 lat. W 1946 roku otworzył kolejny atelier działające do połowy lat osiemdziesiątych. Renoma fotografika przyciągała liczne osobistości ze świata kultury i sztuki oraz polityki. Wśród klientów pojawiali się m.in. Nina Andrycz, Maria Dąbrowska, Mira Zimińska, Adolf Dymsza, Julian Tuwim, Zbigniew Herbert, Jerzy Iwaszkiewicz, Tadeusz Sygietyński. Portrety wykonywane przez Dorysa skoncentrowane były bardziej na oddaniu charakteru modela, niż jego urody. Kobiety są pięknymi indywidualnościami, mężczyźni są silni, intrygujący, a politycy dostojni. Benedykt Jerzy Dorys był Współzałożycielem Związku Polskich Artystów Fotografików w 1946 roku, laureatem nagrody Ministerstwa Kultury w 1960, 1973 i 1975 roku, działaczem Sekcji Fotograficznej ZAiKS oraz Warszawskiego Towarzystwa Fotograficznego. Brał udział w licznych wystawach zbiorowych oraz indywidualnych (liczne retrospektywy, "Aktorzy i moda lat trzydziestych" Stara Galeria ZPAF, Warszawa 1974, "Twórcy kultury i sztuki" - Galeria ZPAF-PSP, Warszawa 1974). Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi oraz w kolekcjach prywatnych.
lifetime print, fotografia czarno-biała, odbitka żelatynowo-srebrowa/papier fotograficzny, 39 x 23,5 cm
sygnowana ołówkiem p.d.: `Dorys`
na odwrociu opisana ołówkiem: `Vera Bobrowska | r. 1929 - 39 | Morskie oko` oraz pieczęć autorska `B. J. Dorys | ART. FOTOGRAFIK`
Gwiazda warszawskiego przedwojennego teatru rewiowego Morskie Oko.
Polski fotografik, współzałożyciel Związku Polskich Artystów Fotografików. Pierwsze amatorskie fotografie Dorysa pochodzą z 1914 roku. Znane są również zdjęcia reportażowe obrazujące życie codzienne Warszawy z lat dwudziestych. Na scenie artystycznej zadebiutował w 1927 roku prezentując swoje prace a Pierwszym Międzynarodowym Salonie Fotografii Artystycznej w Warszawie. Pierwszą indywidualną wystawę prac miał w roku 1930. Mimo iż jest znany głównie jako portrecista, jago seria zdjęć obrazująca życie codzienne Kazimierza nad Wisłą (1931-32) jest uznawana za jedno z najważniejszych osiągnięć polskiej fotografii lat międzywojennych w dziedzinie reportażu fotograficznego. Prestiż, sympatię oraz zaufanie warszawiaków zdobył otwierając w 1929 roku Atelier Fotografii Artystycznej działające prężnie przez 10 lat. W 1946 roku otworzył kolejny atelier działające do połowy lat osiemdziesiątych. Renoma fotografika przyciągała liczne osobistości ze świata kultury i sztuki oraz polityki. Wśród klientów pojawiali się m.in. Nina Andrycz, Maria Dąbrowska, Mira Zimińska, Adolf Dymsza, Julian Tuwim, Zbigniew Herbert, Jerzy Iwaszkiewicz, Tadeusz Sygietyński. Portrety wykonywane przez Dorysa skoncentrowane były bardziej na oddaniu charakteru modela, niż jego urody. Kobiety są pięknymi indywidualnościami, mężczyźni są silni, intrygujący, a politycy dostojni. Benedykt Jerzy Dorys był Współzałożycielem Związku Polskich Artystów Fotografików w 1946 roku, laureatem nagrody Ministerstwa Kultury w 1960, 1973 i 1975 roku, działaczem Sekcji Fotograficznej ZAiKS oraz Warszawskiego Towarzystwa Fotograficznego. Brał udział w licznych wystawach zbiorowych oraz indywidualnych (liczne retrospektywy, "Aktorzy i moda lat trzydziestych" Stara Galeria ZPAF, Warszawa 1974, "Twórcy kultury i sztuki" - Galeria ZPAF-PSP, Warszawa 1974). Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi oraz w kolekcjach prywatnych.