Urodzona w Gdańsku. Absolwentka gdańskiej PWSSP. Dyplom uzyskała w 1973 r. w Pracowni Malarstwa prof. Władysława Jackiewicza. Obecnie prowadzi pracuje na uczelni i prowadzi II Pracownię Malarstwa na Wydziale Malarstwa ASP w Gdańsku. Uczestniczyła w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą oraz miała wiele wystaw indywidualnych. Jej malarstwo było wielokrotnie wyróżniane i nagradzane. Była też stypendystką m.in.: Fundacji Pollock-Krasner /1998,USA/, Adolph and Esther Gottlieb Foundation/2004,USA/
„Maluję, mnożę ślady, znaczę tropy. Maluję – tworzę według swojej miary tę swoistą matrycę, którą przykładam do świata, i przy pomocy której chcę mówić o tym świecie, o swoich ideach, lękach i obsesjach – o sobie samej. Uważam, że twórczości nie kończy zwycięski i złudny okrzyk zaślepionego artysty „powiedziałem już wszystko”, kończy ją śmierć, która zamyka doświadczanie świata. Pamiętając o tych camusowskich słowach, jestem gotowa dalej odbywać swoją podróż w czasie, poszukując najbardziej adekwatnych środków do zwizualizowania tego co ukryte, a co pragnie się ujawnić. Powtórzę za Paulem Celanem – jestem tam, gdzie moje oko” – Teresa Miszkin
Urodzona w Gdańsku. Absolwentka gdańskiej PWSSP. Dyplom uzyskała w 1973 r. w Pracowni Malarstwa prof. Władysława Jackiewicza. Obecnie prowadzi pracuje na uczelni i prowadzi II Pracownię Malarstwa na Wydziale Malarstwa ASP w Gdańsku. Uczestniczyła w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą oraz miała wiele wystaw indywidualnych. Jej malarstwo było wielokrotnie wyróżniane i nagradzane. Była też stypendystką m.in.: Fundacji Pollock-Krasner /1998,USA/, Adolph and Esther Gottlieb Foundation/2004,USA/
„Maluję, mnożę ślady, znaczę tropy. Maluję – tworzę według swojej miary tę swoistą matrycę, którą przykładam do świata, i przy pomocy której chcę mówić o tym świecie, o swoich ideach, lękach i obsesjach – o sobie samej. Uważam, że twórczości nie kończy zwycięski i złudny okrzyk zaślepionego artysty „powiedziałem już wszystko”, kończy ją śmierć, która zamyka doświadczanie świata. Pamiętając o tych camusowskich słowach, jestem gotowa dalej odbywać swoją podróż w czasie, poszukując najbardziej adekwatnych środków do zwizualizowania tego co ukryte, a co pragnie się ujawnić. Powtórzę za Paulem Celanem – jestem tam, gdzie moje oko” – Teresa Miszkin