Scena alegoryczna ukazuje kobietę w półpostaci, w czarnej sukni, ze spiętymi włosami. Zwraca się ona w kierunku zjawy - mężczyzny o nagim torsie z nakryciem głowy przypominającym hełm. Tłem sceny są zabudowania gospodarcze - długie prostokąty dachów, które powtarzają linię horyzontu. Delikatny uśmiech kobiety, podkreślony mocnym kolorem czerwieni, szaroliliowe chmury nad jej głową, rozwiany pukiel włosów, budują nastój niepokoju i tajemnicy. Kompozycja malowana jest pewnymi, energicznymi pociągnięciami pędzla, gdzie wyraźny modelunek kobiety kontrastuje z lekko, szkicowo potraktowaną postacią mężczyzny. Obraz utrzymany jest w tonacjach oliwkowo zielonych, z delikatnymi szarościami i błękitami. "Taki sposób malowania, charakter uderzeń pędzla zestawianych z łagodnymi, szerokimi jego pociągnięciami, kompozycja pracy, typ ]zjonomii niewiasty, sygnatura, a wreszcie wyraz i treści obrazu niezbicie świadczą o autorstwie Jacka Malczewskiego" z opinii A. Konopackiego.
Jacek MALCZEWSKI (1854-1929)
Studiował w SSP w Krakowie. Od 1872 r. u W. Łuszczkiewicza, F. Szynalewskiego, H. Grabińskiego, a nieco później u J. Matejki. W roku akademickim 1876-1877 studiował u E. Lehmana w Ecole des Beaux-Art w Paryżu. We wczesnej fazie twórczości malował realistyczne sceny związane z martyrologią Polaków po 1863 roku. Po 1890 r. ukształtował się symbolizm w twórczości artysty i powstają malowane w tej konwencji portrety, autoportrety i kompozycje rodzajowe.
Olej, płótno, 52 x 73,5 cm,
sygn. p.d.: J Malczewski 1920,
na odwrocie nalepka TPSP w Krakowie z 1939 r.
Obraz wystawiany w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w 1939 r., por.: Jacek Malczewski 1854-1929. [Katalog wystawy monograficznej], TPSP, Kraków 1939, s. 19, poz. 194.
Opinia potwierdzająca autentyczność p. Adama Konopackiego.
Scena alegoryczna ukazuje kobietę w półpostaci, w czarnej sukni, ze spiętymi włosami. Zwraca się ona w kierunku zjawy - mężczyzny o nagim torsie z nakryciem głowy przypominającym hełm. Tłem sceny są zabudowania gospodarcze - długie prostokąty dachów, które powtarzają linię horyzontu. Delikatny uśmiech kobiety, podkreślony mocnym kolorem czerwieni, szaroliliowe chmury nad jej głową, rozwiany pukiel włosów, budują nastój niepokoju i tajemnicy. Kompozycja malowana jest pewnymi, energicznymi pociągnięciami pędzla, gdzie wyraźny modelunek kobiety kontrastuje z lekko, szkicowo potraktowaną postacią mężczyzny. Obraz utrzymany jest w tonacjach oliwkowo zielonych, z delikatnymi szarościami i błękitami. "Taki sposób malowania, charakter uderzeń pędzla zestawianych z łagodnymi, szerokimi jego pociągnięciami, kompozycja pracy, typ ]zjonomii niewiasty, sygnatura, a wreszcie wyraz i treści obrazu niezbicie świadczą o autorstwie Jacka Malczewskiego" z opinii A. Konopackiego.
Jacek MALCZEWSKI (1854-1929)
Studiował w SSP w Krakowie. Od 1872 r. u W. Łuszczkiewicza, F. Szynalewskiego, H. Grabińskiego, a nieco później u J. Matejki. W roku akademickim 1876-1877 studiował u E. Lehmana w Ecole des Beaux-Art w Paryżu. We wczesnej fazie twórczości malował realistyczne sceny związane z martyrologią Polaków po 1863 roku. Po 1890 r. ukształtował się symbolizm w twórczości artysty i powstają malowane w tej konwencji portrety, autoportrety i kompozycje rodzajowe.