Obraz wystawiany, reprodukowany:
– Marian Czapla. W 30-lecie pracy twórczej, Kielce-Warszawa 2002, s. 117 i 154, il. barwne;
– Marian Czapla – malarstwo, Galeria Sztuki Współczesnej Winda, Kieleckie Centrum Kultury, Kielce 2010;
– Galeria ZPAP, ul. Mazowiecka, Warszawa 2011;
– Marian Czapla. Malarstwo, Biblioteka Uniwersytetu Jana Kochanowskiego, Kielce 2016.
Temat cierpienia i upadku często powracał w malarstwie Mariana Czapli. Odniesienie tego cierpienia do sfery sacrum, dawało jednak zawsze nadzieję, o czym pisał ks. Janusz St. Pasierb w swoim tekście, poświęconym twórczości Czapli: Człowiek, zawsze nagi, cielesny, przede wszystkim mężczyzna, jest w sztuce Mariana Czapli niezwyciężony, nawet miażdżony cierpieniem, powalony przez śmierć – pozostaje potężny. (...) Ciała Mariana Czapli są kategoryczne, artysta, wychodząc ze studium modeli, idzie w kierunku potężnych, ekspresyjnych syntez.
Siłą malarstwa Mariana Czapli był zawsze także kolor i jego intensywne działanie w odważnych, kontrastujących zestawieniach. Czasami – tak jak w przedstawionym u nas obrazie – ostrość barw budujących postać człowieka zestawiona jest z dużą, ciemną płaszczyzną, wzmacniającą działanie obrazu i dobrze oddającą treści zawarte w temacie. O związkach między kolorem i treścią w swoim malarstwie, tak mówił Marian Czapla: Wszystkie barwy, jakich używam, mają dla mnie znaczenie: są kwintesencjami koloru. Czerń to niezwykła tajemnica, biel wyraża żałobę, błękit jest kolorem życia, czerwień – witalności. Ważne są też ich wzajemne powiązania oraz obwodzący je kontur – żywa, zmienna, grająca barwą linia (J. St. Pasierb, Malarz Tajemnicy Wcielenia, w: Czapla. Malarstwo, red. P. Szymor, Warszawa 2009, s. 11.)
akryl, płótno
179,5 x 116 cm
sygn. p.g.: czapla
Na odwr. na śr. listwie krosna nalepka wystawy Jubileuszowej w Kielcach z odręcznym dopiskiem: nie wystawiany i nr: 91.
Obraz wystawiany, reprodukowany:
– Marian Czapla. W 30-lecie pracy twórczej, Kielce-Warszawa 2002, s. 117 i 154, il. barwne;
– Marian Czapla – malarstwo, Galeria Sztuki Współczesnej Winda, Kieleckie Centrum Kultury, Kielce 2010;
– Galeria ZPAP, ul. Mazowiecka, Warszawa 2011;
– Marian Czapla. Malarstwo, Biblioteka Uniwersytetu Jana Kochanowskiego, Kielce 2016.
Temat cierpienia i upadku często powracał w malarstwie Mariana Czapli. Odniesienie tego cierpienia do sfery sacrum, dawało jednak zawsze nadzieję, o czym pisał ks. Janusz St. Pasierb w swoim tekście, poświęconym twórczości Czapli: Człowiek, zawsze nagi, cielesny, przede wszystkim mężczyzna, jest w sztuce Mariana Czapli niezwyciężony, nawet miażdżony cierpieniem, powalony przez śmierć – pozostaje potężny. (...) Ciała Mariana Czapli są kategoryczne, artysta, wychodząc ze studium modeli, idzie w kierunku potężnych, ekspresyjnych syntez.
Siłą malarstwa Mariana Czapli był zawsze także kolor i jego intensywne działanie w odważnych, kontrastujących zestawieniach. Czasami – tak jak w przedstawionym u nas obrazie – ostrość barw budujących postać człowieka zestawiona jest z dużą, ciemną płaszczyzną, wzmacniającą działanie obrazu i dobrze oddającą treści zawarte w temacie. O związkach między kolorem i treścią w swoim malarstwie, tak mówił Marian Czapla: Wszystkie barwy, jakich używam, mają dla mnie znaczenie: są kwintesencjami koloru. Czerń to niezwykła tajemnica, biel wyraża żałobę, błękit jest kolorem życia, czerwień – witalności. Ważne są też ich wzajemne powiązania oraz obwodzący je kontur – żywa, zmienna, grająca barwą linia (J. St. Pasierb, Malarz Tajemnicy Wcielenia, w: Czapla. Malarstwo, red. P. Szymor, Warszawa 2009, s. 11.)