Studia ukończył na Wydziale Grafiki w Katowicach - filii ASP w Krakowie, dyplom uzyskał w 1970 roku. W czasie studiów związał się z malarzami o orientacji fantastyczno-magicznej, Barbarą i Henrykiem "Fantazosem" Ziembickimi. Następnie przystąpił do grupy Oneiron (m.in. Andrzej Urbanowicz, Urszula Broll, filmowiec Antoni Halor), która jako bodaj pierwsza w Polsce w pokoleniu kontrkultury wysuwała program integracji sztuki z filozofią Wschodu oraz próbowała penetrować i artystycznie wykorzystywać tzw. odmienne stany świadomości. Twórczość Wańka oparta jest na nienagannym warsztacie malarza-realisty oraz na erudycji eksploratora przeszłości, wiedzy tajemnej, symboliki liczb itd. Nieobca jest też artyście spuścizna literacka, zwłaszcza jej wątki fantastyczne i wizjonerskie.
Obraz przedstawia surrealistyczną wizję ruin utrzymanych w tonacjach szarości i barwy niebieskiej, za którymi rozciąga się pejzaż nasycony świeżą zielenią. Na pierwszym planie "tańczą" bryły kul, stożków, walca niczym na scenie dawno już nieodwiedzanego teatru antycznego.