PROWENIENCJA:
Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ

Pochodzący z Rosji ojciec Maurice Blond był kupcem i miłośnikiem sztuki. W 1911 roku, po egzaminie szkolnym, jedna z jego akwareli wzbudziła zainteresowanie i została następnie wystawiona w Muzeum Kijowskim. Na krótko w 1922 r. Porzucił ambicje twórcze i wstąpił na Wydział Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Warszawskiego, po czym ponownie przemyślał swoją decyzję i przez kilka miesięcy prowadził zajęcia w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Utrzymywał się, ucząc matematyki do 1923 r. W tym samym roku wyjechał do Berlina, gdzie spotkał Isaaca Mintchine i Kostię Terechkovitch, którzy przyjechali z Kijowa i Moskwy. W 1924 roku Blond przybył do Paryża i osiadł w kolonii artysty La Cité Falguiere, gdzie zaprzyjaźnił się z grupą rosyjskich artystów, w tym z Michaiłem Łarionowem, Natalią Goncharową, Jeanem Pougnym, Pinchusem Krémegne i Kostią Terechkovitch, z którą dzielił pokój w Montparnasse. W 1930 r. Został organizatorem i doradcą artystycznym rosyjskiego pisma „Czisła”, za pośrednictwem którego organizował wystawy. W 1939 r. Zgłosił się na ochotnika do armii francuskiej, ale wkrótce został zwolniony z czynnej służby i wysłany w okolice Awinionu, gdzie znalazł schronienie, pracując przez dwa lata u miejscowego chłopa. Po wojnie Blond osiadł w Grenoble i poświęcił się wyłącznie malarstwu. Swoje prace wystawiał z powodzeniem w Paryżu od 1923 roku i podpisywał swoje obrazy nazwiskiem Blond, które przyjął podczas okupacji. W całej jego karierze sceny uliczne stały się powracającym i szczególnie reprezentatywnym tematem jego twórczości