Jerzy Kossak od najmłodszych lat kształcił się w pracowni dziadka Juliusza Kossaka i ojca - Wojciecha. Kontynuował tradycje rodzinne malując sceny walk oręża polskiego, w których eksponował sylwetki koni. Na początku lat dwudziestych XX w. podróżował wraz z ojcem po dworach Wielkopolski. Artyści wspólnie portretowali tamtejsze ziemiaństwo. Obrazy Jerzego Kossaka (tak jak wcześniej jego dziadka i ojca) cieszyły się dużym powodzeniem. Spełniały oczekiwania kupujących, w których pamięci pozostawał żywy mit legionów polskich i wojny 1920 r. Tłem dla wielu scen batalistycznych była także epopeja napoleońska oraz walki powstania listopadowego.
Prezentowana scena przedstawia ułana 8-go Pułku im. Ks. Józefa Poniatowskiego pojącego przy studni konia z brezentowego, składanego wiaderka. O przynależności żołnierza do wspomnianego pułku świadczy zarówno otok rogatywki w złocisto żółtym kolorze, jak również proporczyk na kołnierzu w tych samych barwach. Dodatkowo potwierdza to widoczna na naramienniku litera "P", stanowiąca element monogramu "JP" księcia Józefa Poniatowskiego, noszącego na naramiennikach przez żołnierzy tego pułku.