Leonard Winterowski uczył się malarstwa w krakowskiej Szkole sztuk Pięknych w latach 1894-1895 pod kierunkiem L. Loefflera i T. Axentowicza. Następnie kształcił się jeszcze w Wiedniu. Działał głównie we Lwowie. Wystawiał swoje prace we lwowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, a także w krakowskim. Początkowo malował pejzaże, portrety, sceny rodzajowe, widoki architektoniczne. Z czasem najchętniej zajmował się malarstwem batalistycznym. Później przeniósł się do Warszawy. Czasami podejmował się malowania portretów oraz aktów. Jego twórczość wyróżniała duża biegłość warsztatowa. Ze swobodą malował prace olejne, sprawnie też pokonywał trudności, jakie niesie technika farb wodnych. W 1928 roku w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych odbyła się jego wystawa pośmiertna.
Podczas I wojny światowej pracował jako malarz dokumentalista przy sztabie armii austriackiej. Z tego okresu pochodzi prezentowany obraz, datowany na 1916 rok.
olej, tektura; 40,5 x 50,5 cm;
sygnowany po prawej stronie u dołu: Leonard Winterowski | Lublin 1916
Leonard Winterowski uczył się malarstwa w krakowskiej Szkole sztuk Pięknych w latach 1894-1895 pod kierunkiem L. Loefflera i T. Axentowicza. Następnie kształcił się jeszcze w Wiedniu. Działał głównie we Lwowie. Wystawiał swoje prace we lwowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, a także w krakowskim. Początkowo malował pejzaże, portrety, sceny rodzajowe, widoki architektoniczne. Z czasem najchętniej zajmował się malarstwem batalistycznym. Później przeniósł się do Warszawy. Czasami podejmował się malowania portretów oraz aktów. Jego twórczość wyróżniała duża biegłość warsztatowa. Ze swobodą malował prace olejne, sprawnie też pokonywał trudności, jakie niesie technika farb wodnych. W 1928 roku w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych odbyła się jego wystawa pośmiertna.
Podczas I wojny światowej pracował jako malarz dokumentalista przy sztabie armii austriackiej. Z tego okresu pochodzi prezentowany obraz, datowany na 1916 rok.