Malarz, związany z wrocławskim środowiskiem artystycznym. Kształcił się w krakowskiej ASP, odbył dwuletnie stypendium w Paryżu (1925-1927). Po wojnie osiadł we Wrocławiu. Był profesorem wrocławskiej PWSSP. Najczęściej podejmował tematykę batalistyczną, jego monumentalne portrety konne, powstałe w latach międzywojennych, nawiązują do malarstwa Piotra Norblina, Juliusza Kossaka i romantyka Michałowskiego. Po powrocie z Paryża artysta rezygnuje z dotychczasowego rze¼biarskiego sposobu budowy formy malarskiej na rzecz modelowania drobną plamą barwną. Poza batalistyką malował polowania, wyścigi konne, po wojnie do swej tradycyjnej tematyki dołączył wrocławskie pejzaże, kobiece akty i martwe natury.