Jerzy Kossak - najmłodszy przedstawiciel malującej rodziny Kossaków - warsztatu uczył się od najmłodszych lat w pracowniach ojca i dziadka. Stale mieszkał w Krakowie. W czasie I wojny światowej służył w wojsku austriackim. W latach 1925-26 podróżował wraz z ojcem po dworach Wielkopolski, gdzie na zamówienie tamtejszego ziemiaństwa wykonywał liczne obrazy i portrety; niektóre sygnowane wspólnie z ojcem. Jego twórczość zdominowała tematyka batalistyczna. Malował sceny z powstania listopadowego, epopei napoleońskiej, I wojny światowej i batalii 1920 roku. Często powtarzał też motywy rodzajowe z ułanem, koniem i dziewczyną oraz sceny z polowań, napadów wilków i wesel. Obrazy artysty zawsze cieszyły się dużą popularnością.
W tym samym roku co prezentowany obraz Ułan karmiący konia powstała bardzo podobna kompozycja Jerzego Kossaka p.t. Dokarmianie towarzysza broni. Obrazy różnią się przede wszystkim drugim planem - zamiast chaty krytej strzechą w drugim dziele artysty, na tle lasu pojawia się wojskowa kuchnia polowa (por.: K. Olszański, Jerzy Kossak, Wrocław, Warszawa, Kraków 1992 r., s. 48 poz. kat 218, il. 218).