Studia artystyczne odbył w krakowskiej SSP pod kierunkiem W. Łuszczkiewicza; naukę kontynuował w akademii monachijskiej i paryskiej École des Beaux Arts. W 1915 został mianowany profesorem batalistyki w warszawskiej SSP, z czym wiązały się jego częste pobyty w stolicy. Oferowany został namalowany pod koniec lat 30 i tematycznie nawiązuje do aktualnej sytuacji politycznej kraju. W obrazie znalazł wyraz zarówno znamienny dla sztuki Wojciecha pietyzm w oddawaniu historycznych i kostiumowych realiów jak i entuzjazm dla militarnej siły polskiego wojska. Artysta utrwalał w licznych kompozycjach wizerunki anonimowych legionistów, żołnierzy, równie chętnie jak wojskowe patrole, dramatyczne epizody bitewne i heroiczne potyczki. Prezentowany obraz został namalowany w sposób niezwykle sprawny warsztatowo i reprezentuje charakterystyczny styl artysty.