Utrzymane w konwencji metafory przedstawienie Ułana z dziewczyną należy do cyklu „obrazów arystokratyczno -historycznych“ (1984-1990), w których artysta żegna się z nurtem malarstwa dotyczącego interwencji w sprawy społeczno-polityczne. Jest późniejszą wersją dzieła z 1989 roku o tym samym tytule prezentowanego w Galerii Zapiecek (zob. Duda Gracz, tekst: Ireneusz J. Kamiński, wybór ilustracji, oprac. biografii i bibliografii: Agata Duda Gracz, wyd. Penta, Warszawa 1997, s. 127, poz. 78). Różni się od niej przede wszystkim postacią siedzącego na białym rumaku ułana, który w pierwotnej odsłonie był szczupłym, w pełni umundurowanym żołnierzem. W nowszej to – choć tak samo wyczerpany i smutny – iście dudagraczowski, zaniedbany, nagi i otyły mężczyzna.
olej, płyta pilśniowa
24,5 x 30,5 cm
sygn. l.g.: DUDA GRACZ . 1348/90 .
na odwr. nalepka autorska z danymi obrazu
Utrzymane w konwencji metafory przedstawienie Ułana z dziewczyną należy do cyklu „obrazów arystokratyczno -historycznych“ (1984-1990), w których artysta żegna się z nurtem malarstwa dotyczącego interwencji w sprawy społeczno-polityczne. Jest późniejszą wersją dzieła z 1989 roku o tym samym tytule prezentowanego w Galerii Zapiecek (zob. Duda Gracz, tekst: Ireneusz J. Kamiński, wybór ilustracji, oprac. biografii i bibliografii: Agata Duda Gracz, wyd. Penta, Warszawa 1997, s. 127, poz. 78). Różni się od niej przede wszystkim postacią siedzącego na białym rumaku ułana, który w pierwotnej odsłonie był szczupłym, w pełni umundurowanym żołnierzem. W nowszej to – choć tak samo wyczerpany i smutny – iście dudagraczowski, zaniedbany, nagi i otyły mężczyzna.