Jerzy Kożuchowski studiował w latach 1910-1914 na krakowskiej ASP u Wojciecha Kossaka, w latach 1917-1918 w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Po studiach odbył liczne podróże zagraniczne między innymi do Francji w 1921 i 1924 roku oraz do Wielkiej Brytanii w 1924 roku. Artysta tworzył głównie w technice olejnej oraz w technice akwareli dzieła o tematyce batalistycznej i pejzażowej. Brał udział w licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych.
W omawianym dziele artysta sportretował postać ułana z czasów Legionów Polskich należącego do 1. pułku ułanów 1. brygady Legionów Polskich, zwanych popularnie "Bielniakami". Jego mundur nawiązuje do umundurowania ułanów z czasów Królestwa Polskiego, charakterystyczna dla stroju sportretowanego żołnierza jest sztywna, wysoka, rogata czapka z kokardą i dużym orłem w koronie zaprojektowana w 1915 roku przez malarza Zygmunta Rozwadowskiego. W przedstawieniu ułana przemierzającego w pełnym rynsztunku rozmoczone wiosennymi roztopami bezdroża udało się Jerzemu Kożuchowskiemu doskonale uchwycić charakter przedstawionej postaci. Chodzi tu głównie o ducha słynnej "ułańskiej fantazji", który bije z twarzy ułana, ozdobionej podkręconymi wąsikami oraz z nonszalancko palonej fajki.
Olej, sklejka; 54 x 45 cm
Sygnowany l. d.: Jerzy Kożuchowski | 1915
Jerzy Kożuchowski studiował w latach 1910-1914 na krakowskiej ASP u Wojciecha Kossaka, w latach 1917-1918 w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Po studiach odbył liczne podróże zagraniczne między innymi do Francji w 1921 i 1924 roku oraz do Wielkiej Brytanii w 1924 roku. Artysta tworzył głównie w technice olejnej oraz w technice akwareli dzieła o tematyce batalistycznej i pejzażowej. Brał udział w licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych.
W omawianym dziele artysta sportretował postać ułana z czasów Legionów Polskich należącego do 1. pułku ułanów 1. brygady Legionów Polskich, zwanych popularnie "Bielniakami". Jego mundur nawiązuje do umundurowania ułanów z czasów Królestwa Polskiego, charakterystyczna dla stroju sportretowanego żołnierza jest sztywna, wysoka, rogata czapka z kokardą i dużym orłem w koronie zaprojektowana w 1915 roku przez malarza Zygmunta Rozwadowskiego. W przedstawieniu ułana przemierzającego w pełnym rynsztunku rozmoczone wiosennymi roztopami bezdroża udało się Jerzemu Kożuchowskiemu doskonale uchwycić charakter przedstawionej postaci. Chodzi tu głównie o ducha słynnej "ułańskiej fantazji", który bije z twarzy ułana, ozdobionej podkręconymi wąsikami oraz z nonszalancko palonej fajki.