Prezentowany obraz to wczesnobarokowe dzieło warsztatu prowincjonalnego polskiego, zapewne inspirowane grafikami, jak większość tego typu przedstawień sakralnych. Interesujące i rzadko spotykane w ikonografii tej sceny jest ukazanie Jana Ewangelisty jak ociera łzy chustką, niczym Maria Magdalena. Najbliższa takiej wersji jest chyba niderlandzka grafika Jana I Wierixa (1549-1618), ukazująca Jana ocierającego łzy prawą dłonią (por. M. Marquooy-Henricks, Les estampes des Wierix, Catalogue raisonné, I, Bruxelles 1978, il. 347, s. 44). Najciekawsza pod względem malarskim jest twarz Madonny o pięknych, błyszczących od łez oczach. Możliwe, że pierwotnie na obrazie przedstawiono maleńkie postacie fundatorów, jak często w polskich siedemnastowiecznych scenach Ukrzyżowania np. z kościoła parafialnego w Gołkowie (Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, II, woj. łódzkie, Warszawa 1954, fig, 390) czy Górze Puławskiej (Katalog zabytków Sztuki w Polsce, t. II woj. kieleckie, z. 6, Warszawa, bez daty wydania, fig. 31). Obcięcie kompozycji w partii dolnej nie pozwala na pełną interpretację przedstawienia.
Olej, płótno; 105,5 x 82,5 cm
Ukrzyżowanie - ukazuje moment śmierci Chrystusa na krzyżu, na wzgórzu Golgota opisany we wszystkich Ewangeliach (Mateusza 27,45; Marka 15,33; Łukasza 23,44; Jana 19, 28-30), która nastąpiła o godzinie trzeciej po południu, słońce skryło się za chmurami i zapanowały ciemności). Świadkami męczeństwa Chrystusa są Maria - Jego Matka i Jan Ewangelista.
Prezentowany obraz to wczesnobarokowe dzieło warsztatu prowincjonalnego polskiego, zapewne inspirowane grafikami, jak większość tego typu przedstawień sakralnych. Interesujące i rzadko spotykane w ikonografii tej sceny jest ukazanie Jana Ewangelisty jak ociera łzy chustką, niczym Maria Magdalena. Najbliższa takiej wersji jest chyba niderlandzka grafika Jana I Wierixa (1549-1618), ukazująca Jana ocierającego łzy prawą dłonią (por. M. Marquooy-Henricks, Les estampes des Wierix, Catalogue raisonné, I, Bruxelles 1978, il. 347, s. 44). Najciekawsza pod względem malarskim jest twarz Madonny o pięknych, błyszczących od łez oczach. Możliwe, że pierwotnie na obrazie przedstawiono maleńkie postacie fundatorów, jak często w polskich siedemnastowiecznych scenach Ukrzyżowania np. z kościoła parafialnego w Gołkowie (Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, II, woj. łódzkie, Warszawa 1954, fig, 390) czy Górze Puławskiej (Katalog zabytków Sztuki w Polsce, t. II woj. kieleckie, z. 6, Warszawa, bez daty wydania, fig. 31). Obcięcie kompozycji w partii dolnej nie pozwala na pełną interpretację przedstawienia.