Studiował w latach 1883-86 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Feliksa Szynalewskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki. Od roku 1888 kontynuował naukę w Monachium, w szkole S. Hollósy`ego. Podróżował do Włoch i na Węgry. Do kraju powrócił w roku 1890 i zamieszkał na stałe we Lwowie. Po wybuchu I wojny światowej przeprowadził się do Zakopanego, a w roku 1921 zamieszkał w Poznaniu. Działalność artystyczną rozpoczął od malowania niewielkich obrazów rodzajowych, największe uznanie zdobył jako malarz portretów. Malował także studia kwiatów, kwitnące drzewa, pejzaże z Tatr, Huculszczyzny, Podola, Poznańskiego i Pomorza, wprowadzając do nich niejednokrotnie zabytki architektury. Wypowiadał się przede wszystkim w technice akwarelowej. Jego sztuka cieszyła się dużym uznaniem. Był członkiem lwowskiego ZAP, warszawskiego TZSP, należał do warszawskiego Klubu Akwarelistów Polskich. Wiele wystawiał w kraju i za granicą. Prace artysty znajdują się w m.in. Muzeum Narodowym w Warszawie, Poznaniu, Krakowie.