Praca jest reprodukowana w "Wielkiej encyklopedii malarstwa polskiego", Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2011, s. 479.
Praca „Układ z błękitami I” odwołuje się do cyklu „Obiekty geometryczne”, w którym artysta tworzył kompozycje oparte na kształcie łuku, czerpiąc inspirację ze swoich rysunków ukazujących zespolone ze sobą postacie. Obraz jest malowany czystymi barwami ograniczonymi niemalże do kolorów rozszczepionego światła widzialnego, z szarym tłem będącym wynikiem zmieszania tych barw. Pozorna symetria została przełamana przesunięciem pionowego podziału łuku na lewą stronę. Warta uwagi i znamienna dla twórczości Jana Pamuły jest unikatowość wykorzystanych kształtów – łuków i prostokątów, których wymiary nigdy nie powtarzają się w kompozycji danej pracy.
akryl, płótno
65 x 54
na odwrocie autorski opis: „JAN PAMUŁA Układ z błękitami I | 1979”
Praca jest reprodukowana w "Wielkiej encyklopedii malarstwa polskiego", Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2011, s. 479.
Praca „Układ z błękitami I” odwołuje się do cyklu „Obiekty geometryczne”, w którym artysta tworzył kompozycje oparte na kształcie łuku, czerpiąc inspirację ze swoich rysunków ukazujących zespolone ze sobą postacie. Obraz jest malowany czystymi barwami ograniczonymi niemalże do kolorów rozszczepionego światła widzialnego, z szarym tłem będącym wynikiem zmieszania tych barw. Pozorna symetria została przełamana przesunięciem pionowego podziału łuku na lewą stronę. Warta uwagi i znamienna dla twórczości Jana Pamuły jest unikatowość wykorzystanych kształtów – łuków i prostokątów, których wymiary nigdy nie powtarzają się w kompozycji danej pracy.