WYSTAWIANY:
- Mieczysława Wiśniewskiego gry z (pod)obraz(i)em, wrzesień-październik 2022, Antiqua et Moderna, Warszawa 2022.
LITERATURA:
- Mieczysława Wiśniewskiego gry z (pod)obraz(i)em, wrzesień-październik 2022, Antiqua et Moderna [katalog wystawy], Warszawa 2022, s. nlb. [repr.].
Studiował malarstwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w latach 1949-1954. Przez całe życie zawodowe związany był z macierzystą uczelnią jako pedagog. Po studiach uprawiał malarstwo przedstawiające, dążąc do syntezy formy. Około 1960 roku zaczął tworzyć kompozycje abstrakcyjne wpisujące się w nurt sztuki materii. Prace te, wykonane z płótna, często z brezentu, były oszczędne pod względem kolorystycznym i zdradzały tendencje artysty do geometryzowania i efektów reliefowych. W latach 60. Wiśniewski pogłębiał – jak sam wspominał – „studia nad przestrzenią, nakładaniem się i przenikaniem się form i struktur”. Powstawały wówczas monochromatyczne collage i assemblage. W połowie lat 70. rozpoczął prace nad cyklami – „Układy” i „Układy sferyczne”. Kontynuował je przez kolejne dekady, tworząc obrazy-obiekty. Jego twórczość jest przykładem wybitnie zindywidualizowanej redakcji sztuki abstrakcyjnej proweniencji konstruktywistycznej. Autor ponad 50 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą. Uczestnik ogólnopolskich i międzynarodowych wystaw sztuki współczesnej, w tym plenerów i sympozjów polskich awangardzistów (m.in. Wystaw i Sympozjów Złotego Grona w Zielonej Górze, Międzynarodowych Plenerów w Osiekach). Członek Związku Polskich Artystów Plastyków i Stowarzyszenia Twórczego „Grupa Toruńska” oraz uczestnik przeglądów twórczości tych środowisk. Uczestnik słynnego I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu w 1965 roku. W 1984 roku artysta prezentował swoje prace w warszawskiej Zachęcie na wystawie zbiorowej Język geometrii, kuratorowanej przez Bożenę Kowalską. Przez kolejne lata regularnie brał udział w organizowanych przez Kowalską Plenerach dla Artystów Posługujących się Językiem Geometrii i wystawach poplenerowych. Do ostatnich ważnych wystaw należą: ekspozycja w Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu w Toruniu w 2010 roku (katalog opracowany przez Elżbietę Wiśniewską zawiera wybór tekstów krytycznych, pełne kalendarium i obszerną bibliografię), wystawa w Wałbrzyskiej Galerii Sztuki BWA w 2021 roku, wystawa w warszawskiej galerii Antiqua et Moderna w 2022 roku.
akryl/płótno, drewno, 77,5 x 77 x 6 cm
sygnowany i opisany na odwrocie, na listwie blejtramu: Mieczysław Wiśniewski „UKŁAD LV/118” / 77,5 x 76,5
WYSTAWIANY:
- Mieczysława Wiśniewskiego gry z (pod)obraz(i)em, wrzesień-październik 2022, Antiqua et Moderna, Warszawa 2022.
LITERATURA:
- Mieczysława Wiśniewskiego gry z (pod)obraz(i)em, wrzesień-październik 2022, Antiqua et Moderna [katalog wystawy], Warszawa 2022, s. nlb. [repr.].
Studiował malarstwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w latach 1949-1954. Przez całe życie zawodowe związany był z macierzystą uczelnią jako pedagog. Po studiach uprawiał malarstwo przedstawiające, dążąc do syntezy formy. Około 1960 roku zaczął tworzyć kompozycje abstrakcyjne wpisujące się w nurt sztuki materii. Prace te, wykonane z płótna, często z brezentu, były oszczędne pod względem kolorystycznym i zdradzały tendencje artysty do geometryzowania i efektów reliefowych. W latach 60. Wiśniewski pogłębiał – jak sam wspominał – „studia nad przestrzenią, nakładaniem się i przenikaniem się form i struktur”. Powstawały wówczas monochromatyczne collage i assemblage. W połowie lat 70. rozpoczął prace nad cyklami – „Układy” i „Układy sferyczne”. Kontynuował je przez kolejne dekady, tworząc obrazy-obiekty. Jego twórczość jest przykładem wybitnie zindywidualizowanej redakcji sztuki abstrakcyjnej proweniencji konstruktywistycznej. Autor ponad 50 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą. Uczestnik ogólnopolskich i międzynarodowych wystaw sztuki współczesnej, w tym plenerów i sympozjów polskich awangardzistów (m.in. Wystaw i Sympozjów Złotego Grona w Zielonej Górze, Międzynarodowych Plenerów w Osiekach). Członek Związku Polskich Artystów Plastyków i Stowarzyszenia Twórczego „Grupa Toruńska” oraz uczestnik przeglądów twórczości tych środowisk. Uczestnik słynnego I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu w 1965 roku. W 1984 roku artysta prezentował swoje prace w warszawskiej Zachęcie na wystawie zbiorowej Język geometrii, kuratorowanej przez Bożenę Kowalską. Przez kolejne lata regularnie brał udział w organizowanych przez Kowalską Plenerach dla Artystów Posługujących się Językiem Geometrii i wystawach poplenerowych. Do ostatnich ważnych wystaw należą: ekspozycja w Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu w Toruniu w 2010 roku (katalog opracowany przez Elżbietę Wiśniewską zawiera wybór tekstów krytycznych, pełne kalendarium i obszerną bibliografię), wystawa w Wałbrzyskiej Galerii Sztuki BWA w 2021 roku, wystawa w warszawskiej galerii Antiqua et Moderna w 2022 roku.