WYSTAWIANY:
- Mieczysław Wiśniewski, Twórczość z lat 1954 - 2010. Obrazy, kolaże, asamblaże, układy sferyczne, Toruń 2010
LITERATURA:
- Mieczysław Wiśniewski. Twórczość z lat 1954 - 2010. Obrazy, kolaże, asamblaże, układy sferyczne, Toruń 2010, [kat. wystawy], Toruń 2010, il. s. 160.
„Układ LV/111” jest ściśle symetryczną kompozycją z wyraźnie zaznaczonym centrum. Pary listew, wychodzących z narożników, przecinają się na środku, tworząc otwór w postaci rombu. Romb ten jest rodzajem ramy dla wgłębienia wyciśniętego w płótnie. Artysta wykorzystał tu również dwa rodzaje czerni –błyszczącą i matową.
„Drugi rodzaj stosowanych rozwiązań polega na wprowadzeniu regularnego układu elementów. Są to często kompozycje znane z tradycji abstrakcji geometrycznej: kwadrat w kwadracie, równoramienny krzyż w kwadracie, kwadrat przecięty przekątnymi itp. Elementy budujące takie układy są zwykle nie namalowane na płótnie, a nałożone na płaszczyznę wyjściową jako elementy. Często też, w przeciwieństwie do niej, są matowe. Powoduje to, że inaczej reagują na padające promienie świetlne.
Dlatego regularny, statyczny układ kompozycyjny ożywa, staje się wizualnie zmienny. Prace te można uznać za swoisty dialog i polemikę z tradycją abstrakcji geometrycznej, w której ceniono zwykle jednoznaczność rozwiązań plastycznych” (Grzegorz Sztabiński, Wobec centrum – w poszukiwaniu znaczenia kompozycji w obrazach Mieczysława Wiśniewskiego, [w:] Mieczysław Wiśniewski. Twórczość z lat 1954-2010. Obrazy, kolaże, asamblaże, układy sferyczne, Toruń 2012, s. 99, 100).
akryl/płótno, drewno, 90 x 71 x 6 cm
sygnowany , datowany i opisany flamastrem na listwie blejtramu: Mieczysław Wiśniewski | „UKŁAD LV/111” | 2005 | 71 x 90
WYSTAWIANY:
- Mieczysław Wiśniewski, Twórczość z lat 1954 - 2010. Obrazy, kolaże, asamblaże, układy sferyczne, Toruń 2010
LITERATURA:
- Mieczysław Wiśniewski. Twórczość z lat 1954 - 2010. Obrazy, kolaże, asamblaże, układy sferyczne, Toruń 2010, [kat. wystawy], Toruń 2010, il. s. 160.
„Układ LV/111” jest ściśle symetryczną kompozycją z wyraźnie zaznaczonym centrum. Pary listew, wychodzących z narożników, przecinają się na środku, tworząc otwór w postaci rombu. Romb ten jest rodzajem ramy dla wgłębienia wyciśniętego w płótnie. Artysta wykorzystał tu również dwa rodzaje czerni –błyszczącą i matową.
„Drugi rodzaj stosowanych rozwiązań polega na wprowadzeniu regularnego układu elementów. Są to często kompozycje znane z tradycji abstrakcji geometrycznej: kwadrat w kwadracie, równoramienny krzyż w kwadracie, kwadrat przecięty przekątnymi itp. Elementy budujące takie układy są zwykle nie namalowane na płótnie, a nałożone na płaszczyznę wyjściową jako elementy. Często też, w przeciwieństwie do niej, są matowe. Powoduje to, że inaczej reagują na padające promienie świetlne.
Dlatego regularny, statyczny układ kompozycyjny ożywa, staje się wizualnie zmienny. Prace te można uznać za swoisty dialog i polemikę z tradycją abstrakcji geometrycznej, w której ceniono zwykle jednoznaczność rozwiązań plastycznych” (Grzegorz Sztabiński, Wobec centrum – w poszukiwaniu znaczenia kompozycji w obrazach Mieczysława Wiśniewskiego, [w:] Mieczysław Wiśniewski. Twórczość z lat 1954-2010. Obrazy, kolaże, asamblaże, układy sferyczne, Toruń 2012, s. 99, 100).