WYSTAWIANY:
- Mieczysław Wiśniewski, Twórczość z lat 1954 - 2010. Obrazy, kolaże, asamblaże, układy sferyczne, Toruń 2010
LITERATURA:
- Mieczysław Wiśniewski. Twórczość z lat 1954 - 2010. Obrazy, kolaże, asamblaże, układy sferyczne,Toruń 2010, ( kat.il.s.123)
Malarz, twórca kolaży, asamblaży, obiektów i form przestrzennych. Uczestnik m.in. I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu w 1965, a także organizowanych przez Bożenę Kowalską od 1983 roku Międzynarodowych Plenerów dla Artystów Posługujących się Językiem Geometrii. Sztuka Mieczysława Wiśniewskiego jest synonimem porządku i ma medytatywny charakter. Formalnej ascezie przeczy niejednokrotnie użycie energetycznych, czystych barw, przede wszystkim czerwieni.
Wiśniewski już po studiach malował płaszczyznowo i geometryzował kształty przedmiotów. Na przełomie lat 50. i 60. tworzył kompozycje wpisujące się w nurt sztuki materii, wykorzystując filc, płótno workowe i skórę – materiały o różnych fakturach i różnie reagujące na światło. Następnie zaczął tworzyć formy reliefowe.
»Układy« i »Układy sferyczne« to kompozycje, dla których geometria i światło mają fundamentalne znaczenie. Zachowując kształt kwadratu, Wiśniewski eksperymentował z powierzchnią płótna. Komplikując konstrukcję blejtramu, uzyskiwał wielopłaszczyznowość obrazu. Niezwykle istotne dla percepcji „Układów” są wzajemne relacje barwy, faktury i światła, co analizowała Bożena Kowalska: „Kolor w tych pracach jest ważny jako określenie płaszczyzny kontrastu świetlnego. Inaczej bowiem działa ostre, jaskrawe odbicie blasku na tle czerni, ciemnej czerwieni czy kobaltu niż na powierzchni białej, inaczej też na płótnie pokrytym lakierem, a inaczej na lekko chropowatym, matowym. Artysta eksperymentuje w różny sposób, by wypróbować wszelkie możliwości techniczne, właściwości powierzchni, krążenia światła, głębi i wypukłości, ich kształtu i charakteru, a także wzajemnych relacji” (B. Kowalska, [bez tytułu], w: Mieczysław Wiśniewski. Twórczość z lat 1954-2010. Obrazy, kolaże, asamblaże, układy sferyczne, Toruń 2010, s. 177).
akryl/płótno,drewno, 71 x 87 x 8 cm
sygnowany i opisany na płótnie: Mieczysław Wiśniewski - Toruń | UKŁAD AL/II | 71 x 87 oraz na listwie blejtramu: Mieczysław Wiśniewski | Układ AL | II, 1988 , 71 x 87
WYSTAWIANY:
- Mieczysław Wiśniewski, Twórczość z lat 1954 - 2010. Obrazy, kolaże, asamblaże, układy sferyczne, Toruń 2010
LITERATURA:
- Mieczysław Wiśniewski. Twórczość z lat 1954 - 2010. Obrazy, kolaże, asamblaże, układy sferyczne,Toruń 2010, ( kat.il.s.123)
Malarz, twórca kolaży, asamblaży, obiektów i form przestrzennych. Uczestnik m.in. I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu w 1965, a także organizowanych przez Bożenę Kowalską od 1983 roku Międzynarodowych Plenerów dla Artystów Posługujących się Językiem Geometrii. Sztuka Mieczysława Wiśniewskiego jest synonimem porządku i ma medytatywny charakter. Formalnej ascezie przeczy niejednokrotnie użycie energetycznych, czystych barw, przede wszystkim czerwieni.
Wiśniewski już po studiach malował płaszczyznowo i geometryzował kształty przedmiotów. Na przełomie lat 50. i 60. tworzył kompozycje wpisujące się w nurt sztuki materii, wykorzystując filc, płótno workowe i skórę – materiały o różnych fakturach i różnie reagujące na światło. Następnie zaczął tworzyć formy reliefowe.
»Układy« i »Układy sferyczne« to kompozycje, dla których geometria i światło mają fundamentalne znaczenie. Zachowując kształt kwadratu, Wiśniewski eksperymentował z powierzchnią płótna. Komplikując konstrukcję blejtramu, uzyskiwał wielopłaszczyznowość obrazu. Niezwykle istotne dla percepcji „Układów” są wzajemne relacje barwy, faktury i światła, co analizowała Bożena Kowalska: „Kolor w tych pracach jest ważny jako określenie płaszczyzny kontrastu świetlnego. Inaczej bowiem działa ostre, jaskrawe odbicie blasku na tle czerni, ciemnej czerwieni czy kobaltu niż na powierzchni białej, inaczej też na płótnie pokrytym lakierem, a inaczej na lekko chropowatym, matowym. Artysta eksperymentuje w różny sposób, by wypróbować wszelkie możliwości techniczne, właściwości powierzchni, krążenia światła, głębi i wypukłości, ich kształtu i charakteru, a także wzajemnych relacji” (B. Kowalska, [bez tytułu], w: Mieczysław Wiśniewski. Twórczość z lat 1954-2010. Obrazy, kolaże, asamblaże, układy sferyczne, Toruń 2010, s. 177).