Tematem obrazu jest scena męczeństwa św. Szczepana. Św. Szczepan był pierwszym męczennikiem, jednym z siedmiu diakonów; sprowokowany przez sanhedryn wyznał publicznie wiarę w Chrystusa, za co został skazany na śmierć przez ukamienowanie. Malarz ukazał moment, kiedy trafiony kamieniem w głowę przez oprawców św. Szczepan osuwa się na kolana i widzi otwarte Niebo. (Dzieje Apostolskie 6: 58n; 7: 59; 8: 2; 11: 19; 22: 20)
[Obraz pochodzi ze spuścizny Stanisława Kaczora Batowskiego]

Stanisław Kaczor Batowski kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Władysława Łuszczkiewicza i Floriana Cynka (1883- 1885). Kolejnym etapem jego artystycznej edukacji była Akademia Wiedeńska, gdzie studiował w latach 1885-1887 oraz Akademia w Monachium. W latach 90. wiele podróżował, był w Paryżu, Włoszech, Hiszpanii, Maroku i na Krymie. Malował pejzaże, portrety, specjalizował się w malarstwie batalistycznym, historycznym oraz nawiązującym do współczesnych mu wydarzeń. Prowadził własną szkołę malarstwa we Lwowie, był współzałożycielem lwowskiego Stowarzyszenia Artystów "Młoda Sztuka" oraz członkiem Zarządu Związku Artystów polskich we Lwowie. Wystawiał głównie w galeriach Warszawy, Krakowa i Lwowa.