Malarz polski. Urodził się w rodzinie warszawskiej inteligencji, zesłanej na Syberię po upadku powstania styczniowego. W latach 1920-1922 studiował na wydziale malarstwa w Artystyczno-Przemysłowym Instytucie Sztuki Praktycznej w Nowo-Omsku. Po powrocie do Polski, w latach 1926-1930, ukończył warszawską Miejską Szkołę Sztuk Zdobniczych i Malarstwa. Od 1945 roku był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków w oddziale warszawskim. Uczestniczył w wielu ogólnopolskich wystawach zbiorowych. W latach 1950-1953 czterokrotnie wystawiano jego prace w warszawskiej Zachęcie. Specjalizował się w malarstwie sztalugowym. Stosował wiele technik artystycznych. Preferował akwarelę i technikę olejną na różnych podłożach. Równocześnie był rysownikiem i często portretował z pomocą kredki, ołówka lub węgla. Głównym tematem jego twórczości malarskiej obok pejzażu był człowiek, jego los, praca, trudy życia i nastroje.