Rysunku uczył się u Ksawerego Pillatiego i Józefa Ryszkiewicza. W latach 1889-1899 przebywał w Monachium kształcąc się u Wacława Szymanowskiego i Stanisława Grocholskiego oraz w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Był członkiem monachijskiego Kunstvereinu. W 1899 roku osiadł w Posadzie. Wystawiał m.in. w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Malował sceny rodzajowe z życia wsi i sceny myśliwskie, zarówno w tematyce jak i sposobie malowania pozostające pod wpływem Alfreda Wierusza-Kowalskiego.
Prezentowany obraz bardzo przemyślany i zrównoważony w układzie kompozycyjnym dowodzi umiejętności operowania światłem, które kładzie się i odbija refleksami na sierści końskiej. Przedstawiając Kozaków z 2 połowy XIX w. (możliwe że z czasów Powstania Styczniowego), artysta wykazał wielką dbałość o prawdę rodzimej scenerii, wierność stroju oraz wszelkich akcesoriów, popartą licznymi szkicami z pobytów w kraju, fotografiami, a przede wszystkim gromadzonymi w monachijskich pracowniach autentycznymi ubraniami czy przedmiotami codziennego użytku z różnych regionów Polski.
Olej, deska; 23 x 33 cm
Sygnowany p. d.: Karol Wierusz-Kowalski
Na odwrocie: napis ołówkiem "Ucieczka", stempel: tarcza z kotwicą i laską Eskulapa, nalepka Salonu Artystycznego Feliksa Richlinga Warszawa
wypisana czarnym atramentem: Nr 4818 |
Autor Karol W (...) rusz-Kowalski |
Dzieło p. t Uciec (...) ka | Rodzaj dzieła olejny |
Cen (...)
Rysunku uczył się u Ksawerego Pillatiego i Józefa Ryszkiewicza. W latach 1889-1899 przebywał w Monachium kształcąc się u Wacława Szymanowskiego i Stanisława Grocholskiego oraz w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Był członkiem monachijskiego Kunstvereinu. W 1899 roku osiadł w Posadzie. Wystawiał m.in. w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Malował sceny rodzajowe z życia wsi i sceny myśliwskie, zarówno w tematyce jak i sposobie malowania pozostające pod wpływem Alfreda Wierusza-Kowalskiego.
Prezentowany obraz bardzo przemyślany i zrównoważony w układzie kompozycyjnym dowodzi umiejętności operowania światłem, które kładzie się i odbija refleksami na sierści końskiej. Przedstawiając Kozaków z 2 połowy XIX w. (możliwe że z czasów Powstania Styczniowego), artysta wykazał wielką dbałość o prawdę rodzimej scenerii, wierność stroju oraz wszelkich akcesoriów, popartą licznymi szkicami z pobytów w kraju, fotografiami, a przede wszystkim gromadzonymi w monachijskich pracowniach autentycznymi ubraniami czy przedmiotami codziennego użytku z różnych regionów Polski.