Obraz U źródła jest jedną z tych pogodnych rzymskich sielanek, które Siemiradzki przez lata malował niejako obok swoich wielkich kompozycji. Na tle śródziemnomorskiego pejzażu przedstawiał artysta szczęśliwe pary zakochanych, dziewczęta czerpiące wodę ze źródła czy pogodne sceny rodzajowe. Obrazy te urzekają łagodnym nastrojem i tym, co określano "spokojem zachwytu" czy też "pięknem pełnym klasycznego spokoju". W prezentowanym obrazie - jak zawsze u Siemiradzkiego - uwagę zwraca rozświetlony słońcem pejzaż z błękitem nieba i morza, z bielejącymi w dali ścianami świątyń. Piękna, rozmarzona dziewczyna stoi w rozległym cieniu wysokiego drzewa, cieniu po którym biegają jasne, migotliwe plamy światła, przesianego przez gałęzie. Takie obrazy Siemiradzkiego - idealne krajobrazy z postaciami pięknych Rzymian lub Greków - odbierano jak spełnienie marzeń o Arkadii, krainie szczęśliwości, o harmonii między człowiekiem i naturą.