Adam Styka - syn malarza Jana i młodszy brat Tadeusza Styki - był malarzem-orientalistą. Początkowo studiował matematykę i inżynierię, później rozpoczął studia w École Nationale des Beaux Arts w Paryżu (1908-1912). Zaczął od malowania scen rodzajowych, ale po podróży do Afryki Północnej malował przede wszystkim obrazy o tematyce orientalnej. Motywy znajdował podczas, wielokrotnie powtarzanych, wypraw do Maroka, Algieru, Tunisu i Egiptu. Swoje prace wystawiał głównie za granicą, w okresie międzywojennym miał też kilka wystaw w kraju, m.in. w warszawskiej Zachęcie. Pokazy te cieszyły się zawsze ogromnym powodzeniem u publiczności, a wystawione obrazy znajdowały wielu chętnych nabywców. Adam Styka malował też obrazy religijne (Chrystus Król u oo. palotynów w Warszawie) i zajmował się ilustracją książkową, m.in. opracował ilustracje do "W pustyni i w puszczy" H. Sienkiewicza. Po II wojnie światowej artysta mieszkał i tworzył w Stanach Zjednoczonych - malował pejzaże i mieszkańców Meksyku czy Arizony oraz szczególnie dużo obrazów o tematyce religijnej. Kierował również pracami konserwatorskimi przy panoramie Golgota, zniszczonego już wówczas dzieła ojca, Jana Styki (odsłonięta po renowacji w roku 1951 w Los Angeles).